Frente al Cementerio - Reincidentes

Al pasar frente al cementerio

Que envidia me da tanta gente durmiendo

Mi mente va buscando

Como tantos otros el descanso eterno

Aire de hielo va cortando

El oscuro vuelo de mi imaginación

Y una lluvia inquieta y tenebrosa

Me hace adivinar un pronto final

Mi madre es la soledad

Mi padre es el fracaso

Y mis hermanos

La angustia y el hastío

Tan sólo y entre tanta gente

No hay refugio para calmar la ansiedad

Deambulando en mi vacío

Se me cierra todo empiezo a deseperar

Soy bestia, soy un niño

Soy un náufrago, soy un alfiler

Nunca me encontré el cariño

Nunca me enseñaron a retroceder

Mi madre es la soledad

Mi padre es el fracaso

Y mis hermanos

La angustia y el hastío

Зираттың алдынан өтіп бара жатқанда

Қаншама адамдардың ұйықтап жатқанын қалай қызғанамын

менің ойым ізденеді

Басқалар сияқты, мәңгілік демалыс

Мұзды ауа кесіледі

Менің қиялымның қараңғы ұшуы

Және мазасыз және мұңды жаңбыр

Бұл маған жақын арада аяқталады деп болжайды

менің анам жалғыздық

менің әкем сәтсіздікке ұшырады

Ал бауырларым

Мазасыздық пен жалығу

Жалғыз және көптеген адамдардың арасында

Мазасыздықты басатын пана жоқ

Бостығымда кезіп жүрмін

Егер бәрі жабылса, мен үмітсіздікке ұшырай бастаймын

Мен хайуанмын, мен баламын

Мен – тайғақпын, мен – түйреуіш

Мен ешқашан махаббатты таппадым

Мені ешқашан артқа шегінуді үйреткен емес

менің анам жалғыздық

менің әкем сәтсіздікке ұшырады

Ал бауырларым

Мазасыздық пен жалығу