Blaufeuer - Rasta Knast

In meeresblauer Weite, ein Schiff der Wellen Spiel,

die Buddel macht die Runde, weil einer von uns fiel,

es war ein kurzes Leben, doch frei und selbst bestimmt,

als keines Mannes Sklave, gehorcht nur See und Wind,

als sie nach uns gejagt, vor Anker lag das Schiff,

Soldaten kamen viele, doch brachen sie uns nicht.

Auf die Zeiten, die vergangen,

auf die MEnschen, die da waren,

auf das, was sie uns genommen,

und auf das, was wir uns nahmen.

Ihr Herren solltet wissen, dass niemand uns bestimmt,

das Schicksal wird entscheiden, wie lang das Feuer glimmt,

wenn ihr uns auch hetzt und wenn ihr uns das Leben nehmt,

niemals wird’s geschehen, dass wir Greise die gezähmt,

und dem der jetzt gegangen, wir singen ihm dafür,

dass sie uns nicht gefangen, leb wohl, wir danken dir.

Auf die Zeiten, die vergangen,

auf die MEnschen, die da waren,

auf das, was sie uns genommen,

und auf das, was wir uns nahmen.

Auf das Leben, auf die Liebe,

auf die Freiheit, Prost mein Freund,

auf die tausend nassen Gräber,

wo wir einst wieder vereint.

Көгілдір теңіз кеңістігінде толқындар кемесі ойнайды,

Біреуіміз құлағандықтан бөтелке айналады

бұл қысқа өмір болды, бірақ еркін және өзін-өзі анықтады,

Ешкімнің құлы ретінде теңіз мен жел ғана бағынады,

олар бізді қуып бара жатқанда, кеме якорьде жатты,

Жауынгерлер көп келді, бірақ бізді сындырмады.

өткен замандарға

сонда болған адамдарға

олар бізден не алды

Ал біз не алдық

Сіз, мырзалар, бізді ешкім шешпейтінін білуіңіз керек,

Тағдыр шешеді оттың қанша уақытқа дейін тұтанатынын,

Бізді асықтырып, жанымызды алсаң да,

Ешқашан біз қариялар қолға үйретпейді

Ал қазір кеткен адамға біз оған ән айтамыз,

олар бізді ұстамады, қош бол, рахмет айтамыз.

өткен замандарға

сонда болған адамдарға

олар бізден не алды

Ал біз не алдық

Өмірге, сүюге

бостандыққа, құттықтаймын досым,

мың дымқыл қабірлерде,

біз бір кездері қайта қосылдық.