6:05 - Pyhimys, Heikki Kuula

Mun silmäluomet on auki viel aamun puolel

Ja niis on alleviivaus, ku oon kirjottanu huolella

Kaukosäätimellä silmä, jalat tuoleil

Ja korvat kahvikupeil on kuurot kun kuolleilla

Nyt mul on aikaa valita joka sana

Se on luovinta luovuutta luopuu jostain hyvästä

Melkein paras on vaan pelkkä mustevana

Ja siks puristan viel paremmat sanamuodot mun kynästä

Tää on se hetki ku se balanssi on todellista

Ei oo mitään poleemista, mietitään vaan oleellista

Ne pienet omatunto-olennot mun olkapäillä pitää päänsä kii

Vaik kyl mä tykkään niistä molemmista

Tän viileen minuutin mä nään itteni selkeesti

Jalan alla taivas, takaraivos helvetti

Taskus servetti, siihen piirsin puutarhan

Mut skorpionit, varikset ja liskot turmelee mun harhan

Laulun aiheet aina skaalaan laidast laitaan

Taipuu vaikka aamuyöllä kuulen lohdullista haikuu vaan

Aurinko paistaa, helppoo on hymyillä

Viis seittemän viis, on seuraus syillä

Suruaan pikkupoika laulelee

Onnellinen mies ei lauluja tee

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Eilinen ei meiltä minnekään mee

Aika tuli tänne tänään jäädäkseen

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Kuus nolla kolme, mun kynä vielä savuaa

Kuus nolla neljä, maailman krapula katoaa

Kuus nolla viis, puhallan pahan ilman pois

Ja kuus nolla kuus, enää unilaulut soi

Silmät sippaa, kippaa, unis antaa

Päivänjakso kantaa, tauko pitää antaa

Mä nollaan tapahtumat aamul takaperin

Finaalist alkueriin, kudit takas revolveriin

Kuus nolla viis, ei mielessä oo mitään

Posti palaa luukkuun, aurinko laskee takas itään

Kynä pyyhkii pois paperista musteen

Minä ja tyhjä arkki ollaan taas vastatusten

Itken sinne sen, ilmeisen, inhimillisen

Minkä siviilissä miehenä hillitsen

Vaikkei itkut auta levymarkkinoilla

Niin niska sanoo kiitos, kun saan kivet pois mun hartiolta

Koitan maalaa omaa kuvaa kevyesti meikattuna

Mut oon kun Van Gogh korva irti leikattuna

Mut se on vaan puolikuva, varjon puoli

Ei valonpuoli, istu skrivaan, vaik mä tarjoon tuolii

Tää on tekstii siitä, kun tekstii ei tuu

Runonpätkä ajalta, kun runosuoni nukkuu

Nauravat silmät ja naurava suu

Kurkkaa kulissien taakse, kun puheenaihe puuttuu

Suruaan pikkupoika laulelee

Onnellinen mies ei lauluja tee

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Eilinen ei meiltä minnekään mee

Aika tuli tänne tänään jäädäkseen

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Huomenna huonommin, rimmaa paremmin

Kuus nolla kolme, mun kynä vielä savuaa

Kuus nolla neljä, maailman krapula katoaa

Kuus nolla viis, puhallan pahan ilman pois

Ja kuus nolla kuus, enää unilaulut soi

Kuus nolla kolme, mun kynä vielä savuaa

Kuus nolla neljä, maailman krapula katoaa

Kuus nolla viis, puhallan pahan ilman pois

Ja kuus nolla kuus, enää unilaulut soi

Таңертең қабақтарым әлі ашылады

Міне, мен абайлап жазған астын сызу бар

Пульті бар көз, орындықтарда аяқ

Ал кофе шыныаяқтарының құлақтары өлілер сияқты саңырау

Енді әр сөзді таңдап алатын уақытым бар

Бұл жақсы нәрседен бас тарту ең шығармашылық шығармашылық

Ең жақсысы дерлік сиямен толтырылған

Сондықтан қаламымнан бұдан да жақсы өрнектерді сығып аламын

Бұл тепе-теңдік нақты болатын сәт

Полемикалық ештеңе жоқ, тек маңызды нәрселер туралы ойланайық

Менің иығымдағы ар-ұжданның кішкентай жаратылыстары бастарын төмен түсіреді

Маған екеуі де ұнайды

Мен өзімді сол керемет минутта анық көремін

Аяқ астында жұмақ, бастың артында тозақ

Қалта майлық, оған бақ сыздым

Бірақ шаяндар, қарғалар мен кесірткелер менің иллюзиямды бұзады

Әннің тақырыптары әрқашан экстремалдыдан экстремалдыға дейін өзгереді

Мен таңертең жұбаныш беретін хайку естимін

Күн жарқырап тұр, күлу оңай

Жетінің бесеуі – себептердің салдары

Кішкентай бала мұңын жырлайды

Бақытты адам ән шығармайды

Ертең жаман, ертең жақсы

Ертең жаман, ертең жақсы

Кешегі күн бізден ешқайда кетпейді

Бүгін қалу уақыты келді

Ертең жаман, ертең жақсы

Ертең жаман, ертең жақсы

Алты нөл үш, қаламым әлі түтіндеп тұр

Алты нөл төрт, дүниенің асқақтығы жоғалады

Алты нөл бес, жаман ауаны үрлеймін

Ал алты нөл алты, енді бесік жыры болмайды

Көздері қысылып, қысылып, ұйқысы қашады

Күннің кезеңі өтеді, үзіліс беру керек

Мен таңертең оқиғаларды қалпына келтіремін

Финалдан алдын ала раундтарға дейін сіз револьверге қайта ораласыз

Алты нөл бес, менің ойымда ештеңе жоқ

Пошта люкке оралады, күн шығысқа қарай батады

Қалам қағаздағы сияны сүртеді

Ақ парақ екеуміз тағы да қайшылыққа түстік

Мен сонда адамша жылаймын

Мен азаматтық адам ретінде бұған тыйым саламын

Жылау рекордтық нарыққа көмектеспесе де

Мойным иығымдағы тастарды алған кезде рахмет айтады

Мен жеңіл макияжбен өзімнің суретімді салуға тырысамын

Бірақ мен құлағы кесілген Ван Гог сияқтымын

Бірақ бұл суреттің жартысы, көлеңкенің жартысы ғана

Жарқын жағы емес, отырыңыз, мен орындығымды ұсынсам да

Бұл мәтін келмеген кездегі мәтін

Поэзиям ұйықтап жатқан кезден бір үзінді

Күлетін көз және күлген ауыз

Әңгімелейтін тақырып болмаған кезде, сахна артына қараңыз

Кішкентай бала мұңын жырлайды

Бақытты адам ән шығармайды

Ертең жаман, ертең жақсы

Ертең жаман, ертең жақсы

Кешегі күн бізден ешқайда кетпейді

Бүгін қалу уақыты келді

Ертең жаман, ертең жақсы

Ертең жаман, ертең жақсы

Алты нөл үш, қаламым әлі түтіндеп тұр

Алты нөл төрт, дүниенің асқақтығы жоғалады

Алты нөл бес, жаман ауаны үрлеймін

Ал алты нөл алты, енді бесік жыры болмайды

Алты нөл үш, қаламым әлі түтіндеп тұр

Алты нөл төрт, дүниенің асқақтығы жоғалады

Алты нөл бес, жаман ауаны үрлеймін

Ал алты нөл алты, енді бесік жыры болмайды