Полёт в мусоропровод - Пурген

Я выйду в коридор, ведро висит в руке,

Люк открою я, наполню края,

Случайно упаду, как будто бы нельзя,

И улечу туда, в неведомы края.

Я буду так лететь и медленно смотреть,

Как постепенно приближаюсь к куче разного.

Полет, полет, полет к мусорке.

Пока я летел, я видел много тел,

Которые грызли мусоропровод.

Кирпичные сердца, железные мозги,

Просто ублюдки, гнилые червяки.

Холодная мечта, незбыточна она,

Железная моя, кирпичная ага.

Мен дәлізге шығамын, шелек қолымда ілулі,

Мен люкті ашамын, шеттерін толтырамын,

Мен кездейсоқ құладым, мүмкін емес сияқты,

Ал мен ұшамын, белгісіз елдерге.

Мен осылай ұшып, ақырын бақылаймын

Мен бірте-бірте әртүрлі нәрселерге жақындадым.

Ұшу, ұшу, қоқыс жәшігіне ұшу.

Мен ұшып бара жатып, көптеген денелерді көрдім,

Қоқыс жәшігін кім кемірді.

Кірпіш жүректер, темір милар

Тек бейбақ, шірік құрттар.

Суық арман, бұл мүмкін емес

Менің темірім, кірпішім иә.