Сквозь тоску дождя - Postskriptum v.l.g.

Взгляни на небо, там меркнет свет,

Не слышно больше гула шумных улиц,

И пеленой дождя накрыло жизни след,

Но это просто затишье перед бурей.

Ты слышишь, как этот дождь стучит по крышам,

Улицы пустуют, город мёртв, и он не дышит.

Пышит жаром тело, а в душе лишь пустота,

В голове сплетаются мысли, которым нет конца.

Забыться, уйти отсюда прочь и скрыться,

В этой дождливой ночи не видеть ваши лица,

Биться больше нет сил, затуманен разум,

Слышу довольно часто я вокруг пустые фразы.

Разом всё уничтожено, и мир разрушен,

На небе больше нет звёзд, лишь грозовые тучи,

Я сам себе дирижёр в моей бездушной судьбе,

Я выбрал не тот путь, и буду гореть я в огне.

Я продолжаю верить, что там за горизонтом

Поднимается не чьё-то, а моё солнце,

И понимаю, жизнь теперь не будет прежней,

Но луч, который светит, подарит нам надежду.

Сквозь тоску этого дождя

Прочь летят мои мысли, уходя в никуда.

Посмотри, это снова я,

Там, за горизонтом, уже реет заря.

Гори, моя свеча, пламенем этого дня,

Гори, моя свеча, теплом и светом маня,

Меня не отпускают думы ни день, ни ночь,

Прочь ухожу я от мысли в проливной дождь.

Послушай, муза, я знаю, я тебя заюзал,

Но хватит мне кидать минорные текста, как мусор,

Хватит будить меня, и в ожидании ночами

Я попиваю чай и жду от тебя всех признаний.

А вот ещё и за окном этот дождь лупит,

Минута за минутой, мысли за боль и проступок,

Видимо, глупо ждать вдохновенья оттуда,

Лучше забить на всё, смотря своим взглядом на утро.

Сквозь тоску этого дождя

Прочь летят мои мысли, уходя в никуда.

Посмотри, это снова я,

Там, за горизонтом, уже реет заря.

Не знаю, куда идти, размыты были все пути,

И как мне здесь себя найти,

От потрясений этих не могу в себя придти.

Взлететь бы мне до самых небес,

Побывать, где не был ни ангел и ни бес,

Это мой крест и мой судьба,

Я пронесу её сквозь тоску дождя.

Я пронесу её сквозь тоску дождя.

сквозь тоску дождя.

Аспанға қарашы, онда жарық сөнеді,

Шулы көшелердің шуы жоқ,

Жаңбырдың пердесі өмірдің ізін жауып тастады,

Бірақ бұл дауыл алдындағы тыныштық.

Төбелерде жаңбыр қалай соғып тұрғанын естіп тұрсың ба,

Көшелер бос, қала өлі, дем алмайды.

Дене жылуға толы, бірақ жанда тек бостық бар,

Басымда бітпейтін ойлар тоғысқан.

Ұмыт, бұл жерден кетіп, жасырын,

Жаңбырлы түнде жүздеріңді көрмеу үшін,

Күресуге күш жоқ, сана бұлыңғыр,

Мен айналада бос сөз тіркестерін жиі естимін.

Бәрі бірден жойылып, дүние жойылды,

Аспанда жұлдыздар жоқ, тек найзағай бұлттары,

Мен өзімнің жансыз тағдырымда дирижермін,

Мен бұрыс жолды таңдадым, отқа күйемін.

Мен көкжиектен тыс нәрсеге сенемін

Бұл басқаның емес, менің күнім,

Ал енді өмір бұрынғыдай болмайтынын түсінемін,

Бірақ жарқыраған сәуле бізге үміт береді.

Осы жаңбырдың азабы арқылы

Ойларым ұшып, ешқайда кетпейді.

Қарашы, бұл тағы мен

Онда, көкжиектен арғы жағында таң ағып жатыр.

Өрт, шырағым, осы күннің жалынымен,

Жан, шырағым, жылу мен нұрмен шақырып,

Ойлар мені күндіз-түні жібермейді,

Нөсер жаңбырда ойдан алыстаймын.

Тыңда, муз, мен сені мазақ еткенімді білемін,

Бірақ қоқыс сияқты болмашы сөздерді тастауды доғарыңыз,

Мені оятуды және түнде күтуді доғар

Мен шай ішіп отырмын және сіздің барлық мойындауларыңызды күтемін.

Терезенің сыртында бұл жаңбыр жауады,

Минут сайын ауырсыну мен қателік туралы ойлар,

Шамасы, ол жерден шабыт күту ақымақтық,

Таңға көзбен қарап, бәрінен бас тартқан дұрыс.

Осы жаңбырдың азабы арқылы

Ойларым ұшып, ешқайда кетпейді.

Қарашы, бұл тағы мен

Онда, көкжиектен арғы жағында таң ағып жатыр.

Мен қайда барарымды білмеймін, барлық жолдар бұлыңғыр болды,

Ал мен өзімді осы жерден қалай таба аламын,

Мен бұл күйзелістерден шыға алмаймын.

Аспанға ұшатын едім,

Періште де, жын да болмаған жерге бару,

Бұл менің крестім және менің тағдырым

Мен оны жаңбырдың азабынан өткіземін.

Мен оны жаңбырдың азабынан өткіземін.

жаңбырдың қайғысы арқылы.