Пепел - PLC, Белки на акации, СКВО

Люди говорят, я большинство давно не слушаю

Ведь каждый из них прав, и каждый знает как лучше,

Но мой корабль уже далеко от их суши

Понять пора, это не снег, а пепел в небе кружит

Люди часто судят с закрытыми глазами

Люди часто судят, при этом ничего не зная

Люди бросают камни, любят стараясь ранить

Глупо меняют местами мечты и то кем стали

Что-то оставив там где никто не достанет (даже память)

Говорили мне — так сталь закаляют

В ожидании чего-то будто бы мир застыл

Я бы сбил пепел длиною в сигарету, если б курил

Ведь однажды мы все станем пеплом

И нас разнесет по земле ветром

Я никогда не узнаю где ты

Мы станем ветром, мы станем небом

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

Пепел падает как снег, я смотрю тебе вслед

Ты уходишь навсегда, и лучше б я ослеп

Еще одна ночь без сна, еще бесконечный день

Еще один удар в твою дверь…

Прощения нет в твоих словах

Твои глаза видели во мне того, кем я не стал

Тела потаскают ветра, но души вернутся в храм

И наши сердца бьются в такт

Ты же помнишь как еще вчера

Пролетали наши вечера и пепел выгорал в облака

Вылетал из окон запах роз и звук стонов

Я тебя жду, и ты снова появишься дома

Ведь однажды мы все станем пеплом

И нас разнесет по земле ветром

Я никогда не узнаю где ты

Мы станем ветром, мы станем небом

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

Все что было до нас, и что останется после

Не обнимешь руками, и не счесть эти версты

И если твои годы на расстояние помножены

Где-то вспомнят тебя как прошлое

Не спеша курю я, обнажая пепел,

А ведь и правда, точно так же обнажало время

И не часто задумываешься об этом

Финал один, и не важно во что ты верил

И я по-своему счастлив, как может быть человек

Не баловень судьбы, но и не видавший бед

И я печалюсь, как печалятся люди

Упустившие шанс, зная, что второго не будет

Ко мне приходят друзья, приносят добрые вести

Я им рад, я люблю когда мы вместе,

Но то ли нет вестей, то ли хочу быть один

Теплый южный ветер развеет легкий дым

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

На землю сбив пепел длинною в сигарету

Выпуская дым по ветру в скитаниях по свету

Я пытаюсь свое место найти

Только слышу внутри тихий голос «Жди…»

Көптен бері тыңдамаймын дейді

Өйткені, олардың әрқайсысы дұрыс және әрқайсысы не жақсы екенін біледі,

Бірақ менің кемем қазірдің өзінде олардың жерінен алыс

Түсінетін кез келді, қар емес, күл аспанда айналып жатыр

Адамдар көбінесе көздерін жұмып соттайды

Адамдар көбінесе ештеңе білмей үкім шығарады

Адамдар тас лақтырады, жаралауға тырысады

Армандар мен олардың не болғанын ақымақтықпен ауыстыру

Бір нәрсені ешкім ала алмайтын жерге қалдыру (тіпті жады да)

Олар маған айтты - болат осылай шыңдалады

Дүние қатып қалғандай бірдеңені күтіп

Темекі шегетін болсам, темекінің күлін құлататын едім

Өйткені бір күні бәріміз күл боламыз

Ал біз желмен жер бетінде ұшып кетеміз

Мен сенің қайда екеніңді ешқашан білмеймін

Желге айналамыз, аспанға айналамыз

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.

Күл қар болып жауады, Мен саған қараймын

Сен мәңгілікке кетесің, ал мен соқыр болғаным дұрыс

Тағы бір ұйқысыз түн, тағы бір бітпейтін күн

Тағы да есігіңді қағады...

Кешіру сіздің сөзіңізде емес

Сенің көздерің менің бойымнан не болмағанымды көрді

Денелерді жел сүйретеді, бірақ жандар ғибадатханаға оралады

Ал жүрегіміз соғып кетті

Кешегідей есіңде ме

Кештеріміз ұшты, күл бұлтқа жанып кетті

Терезелерден раушан гүлдерінің иісі мен ыңырсыған дыбыстар ұшып кетті

Мен сені күтемін, ал сен қайтадан үйде боласың

Өйткені бір күні бәріміз күл боламыз

Ал біз желмен жер бетінде ұшып кетеміз

Мен сенің қайда екеніңді ешқашан білмеймін

Желге айналамыз, аспанға айналамыз

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.

Бізге дейін болғанның бәрі және одан кейін не қалады

Сіз қолыңызбен құшақтай алмайсыз және бұл мильдерді санамаңыз

Ал егер сіздің жылдарыңыз қашықтыққа көбейтілсе

Бір жерде олар сені өткен күн ретінде еске алады

Шылым шегемін, күлді шығарамын,

Бірақ бұл рас, уақыт дәл осылай өтті

Ал сіз бұл туралы жиі ойлай бермейсіз

Бір ғана финал бар және сіз не сенгеніңіз маңызды емес

Ал мен өз басымда бақыттымын, адам қалай болады

Тағдырдың минионы емес, сонымен қатар қиындықтарды көрмеген

Адамдардың қайғысы сияқты мен де қайғырамын

Секунд болмайтынын біліп, мүмкіндікті жіберіп алу

Маған достар келеді, жақсы жаңалық әкеліңіз

Мен олар үшін қуаныштымын, біз бірге болғанды ​​жақсы көремін,

Бірақ не хабар жоқ, не жалғыз қалғым келеді

Жылы оңтүстік жел жеңіл түтінді таратады

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.

Темекідей ұзақ күлді жерге қағып

Дүние жүзін кезіп жүргенде желге түтін шығару

Мен өз орнымды табуға тырысамын

Мен іштен «күте тұрыңыз ...» деген тыныш дауысты ғана естимін.