Не дыши - ОУ74

ОУ 74.

Не дыши на меня, тоска, а то погасишь пламя,

Опять придётся нарезать маршруты за цветами.

Пускай барыги плачут, а мы — держим нос по ветру,

Смотри, заставили низами дребезжать твою карету.

Город дыма, можешь называть нас «Городом рэпа!»

Горд именем, и ты не сдвинешь нас, корни в земле там,

Подымем флаг, чтоб было видно с того света, всем нашим братьям!

И то ли дождь, и то ли слёзы,

Не то окатят нас, не то утопят под бит гроз этих.

Какой итог затей, мы в тихой комнате, —

Заперты окна, дверь, — колотим еще плотней теперь.

Братки, какими могут быть судьбы на практике,

Роспись кровью в контракте, останется партак теперь.

Это причина драк людей пьяными в трактире.

Скажите мне, хотели бы вы видеть их такими?

Они не верят в универе, теперь это — утопия,

Когда люди хотят добра, только не его подобия.

Они ищут чуда, будучи сами чудом,

Сердца полны жизнью, а чьи-то полны каучуком.

Моим первым выученным текстом была молитва,

Первым написанным было признание в любви к вам.

Теперь, наши стили блестят, как котаны,

Являясь прохладным дождём среди песков Атакамы.

Всё идет по плану, до минимума свели погрешности,

Внутреннее спокойствие соответствует внешности.

На смерть — с бесстрашностью, к жизни — с дотошностью,

Расположенный поверх музыки роскошный стих.

Это наша история, Челябинск, воздух горький,

На светофоре басами качают стойки.

От двигателей нам ежедневно что-то надо,

Но деятели эти от наших, как черти бегут от ладана.

Ты только не дыши на нас, тоска, опрометчиво,

С людей в поступках чревата мигрень у виска.

Сколько нам осталось?

Вывезем ли до ста?

Вспоминая песни грустные с улыбкой на устах!

Это, как ностальгия — до глубины затронет,

Подобно ледяной водой наполненные ладони по лицу.

В деле главное — не останавливаться,

Батя будет там мною горд, а дома мама — радоваться.

Не дыши тоска чахлая, смрадит перегаром,

Когда уже этот наивный малый избавится от а*уя —

Мол, где мораль-то?

Так ее по очереди т*ахают.

Не пора ль тапок в руку да нащёлкать?

Не трожь, не твоё!

Такую алчность и обиду не излечит даже мумиё.

Доживу ли я до седин её.

Оу, друзья, алё-малё!

Зелёный свет из глаз на вас искренность прольёт!

Предали идею, а та рыдает взахлёб.

От ада до рая — не так уж и важен полёт,

Одна отрада — моя обожаемая меня ждёт!

Отче наш, иже еси на небеси!

Мы не из тех, кто Тебя будет, разбивая лоб,

Просить о том, что можем сделать сами,

Продвигаясь на пути, ощущая твоё касание;

Знаем, что нас простишь.

И легче ноша, есть смелость сказать о большем,

Чем серость этих будней по песчинкам, сложенным в пески.

Живое слово вырывает нас из лап тоски,

Когда смотря по сторонам, уже не видели ни зги!

То, что не впрок, я сброшу, всю боль оставив в прошлом!

Краеугольный камень в основании, с него продолжу

Строить крепость на руинах рухнувшего здания.

Что суть дороже, акт творения или же факт создания?

Отче наш, иже еси на небеси!

Струится сок по губам тех, кто все-таки плод вкусил.

Выведем яд из бренных тел, верю, нам хватит сил!

Огнём, что греет нас внутри, именем всех Святил!

OU 74.

Маған дем салма, мұңлы, әйтпесе жалынды сөндіресің,

Тағы да гүлдерге арналған жолдарды кесуге тура келеді.

Төбешіктер жылай берсін, ал біз мұрынды желге ұстаймыз,

Қарашы, олар сенің арбаңды түбімен сылдырлатып жіберді.

Smoke City, сіз бізді Rap City деп атай аласыз!

Атын мақтан тұтып, бізді қозғамайсың, тамыры сонда жерде,

Туымызды о дүниеден, барша ағайынға көрінетіндей етіп көтерейік!

Не жаңбыр, не көз жасы,

Не олар бізді сөндіреді, не найзағайдың соғуы астында суға батырады.

Міндеттемелердің нәтижесі не болды, біз тыныш бөлмеде отырмыз, -

Терезелер мен есік құлыптаулы - біз қазір одан да қатты ұрып жатырмыз.

Бауырлар, іс жүзінде қандай тағдырлар болуы мүмкін,

Келісімшартта қанға боялған, Партак енді қалады.

Тавернада мас адамдардың төбелесуінің себебі де осы.

Айтыңызшы, сіз оларды осылай көргіңіз келе ме?

Олар универге сенбейді, енді бұл утопия

Адамдар жақсылықты қалайды, бірақ оның ұқсастығын емес.

Олар өздері ғажайып бола отырып, ғажайып іздейді,

Жүректер өмірге толы, ал кейбіреулері резеңкеге толы.

Ең алғаш жаттап алған мәтінім дұға болды,

Алғашқы жазылғаны саған деген сүйіспеншілігің туралы мәлімдеме болды.

Қазір біздің стильдер мысықтай жарқырайды

Атакама құмдарының арасында салқын жаңбыр болу.

Барлығы жоспар бойынша жүріп жатыр, қателер минимумға дейін азайды,

Ішкі тыныштық сыртқы келбетке сәйкес келеді.

Өлімге - қорықпай, өмірге - ұқыптылықпен,

Музыканың үстіне қойылған асқақ өлең.

Бұл біздің тарих, Челябі, ауасы ащы,

Бағдаршамда тіректер басс дыбысымен шайқалады.

Күн сайын бізге қозғалтқыштардан бір нәрсе қажет,

Бірақ бұл сандар біздікі, хош иісті заттардан шайтандар қашатын сияқты.

Тек бізге дем алмаңыз, мұңды, абайсызда,

Іс-әрекеттегі адамдардан ғибадатханадағы мигрень қауіпті.

Бізде қанша қалды?

Жүзге дейін шығарамыз ба?

Мұңды әндерді ерніңізде күлімсіреп еске алу!

Бұл сағыныш сияқты - ол сізді тереңге тигізеді,

Мұздай суға толған алақан бетке.

Бизнесте ең бастысы тоқтамау,

Әкем сонда менімен мақтанады, ал үйде анам қуанады.

Өңделген меланхолиямен, түтінмен иіспен дем алмаңыз,

Мына аңғал кісі * уйден қашан құтылады -

Мысалы, мораль қайда?

Сондықтан олар оны кезекпен араластырады.

Қолға тәпішке алып, шертетін кез емес пе?

Қолыңды тигізбе, ол сенікі емес!

Мұндай ашкөздік пен ренішті тіпті мумия да емдей алмайды.

Мен оның сұр шаштарын көру үшін өмір сүремін бе?

О, достар, сәлем!

Шынайылық сізге көзден жасыл нұр ​​төгеді!

Олар бұл идеяға опасыздық жасады және ол қатты жылайды.

Тозақтан жұмаққа - ұшу соншалықты маңызды емес,

Бір жұбаныш – мені сүйіктім күтіп тұр!

Әкеміз, сен көктесің!

Маңдайыңды жарып, Сен болатындардан емеспіз.

Өзіміз не істей алатынымызды сұрау

Жолда қозғалу, жанасуды сезіну;

Бізді кешіретініңді білеміз.

Ал жүк жеңілірек, көп айтуға батылдық бар,

Құмға қатпарланған құм түйірлеріндегі осы күнделікті өмірдің күңгірттіктерінен гөрі.

Тірі сөз бізді азаптың табанынан жұлып алады,

Айналаға қараса, олар енді бірде-бір нәрсені көрмеді!

Болашаққа не жетпейді, мен барлық азапты өткенге қалдырып тастаймын!

Іргедегі ірге тасы, одан әрі қарай жалғастырамын

Құлаған ғимараттың қирандыларына бекініс тұрғызыңыз.

Қайсысы қымбат, жарату актісі ме, әлде жаратылу фактісі ме?

Әкеміз, сен көктесің!

Жемістің дәмін татқандардың аузынан шырын ағады.

Өлім денелерінен уды шығарайық, күшіміз жетеді деп ойлаймын!

Ішімізді жылытатын от, барша әулиелердің атымен!