О лени - GUF, ОУ74

Люди думают, что это совсем не круто,

Что я засыпаю под утро и че-то еще курю там.

Но я живу так, и меня устраивает все абсолютно.

И по этому поводу я не парюсь почему-то.

Когда я покупаю продукты, всегда беру кого-то туда,

Мне лень таскать все одному там.

И если это делаю, то только ночью.

Потому что не навижу стоять в огромной очереди.

Я просыпаюсь ближе к вечеру, лень конечно.

Но делать нечего, надо пойти поесть чего-нибудь.

И лень поставить чайник, и я прошу кого-нибудь сделать это,

И кто-то чайник включает.

Потом я умываюсь, хоть и ужасно лень.

И по ходу вспоминаю какой сегодня день недели.

Пока не покурю, я не поем,

И кручу перед телеком с кружкой чая Ахмед.

Затем на три минуты покидаю квартиру.

И возвращаюсь оттуда еще более ленивым.

Я бы дома потупил, но жена оделась красиво,

Я и забыл, что сегодня кто-то нас пригласил

На день рождение или юбилей.

По моему какой-то Евгений, быть может Сергей.

Я говорю ей, что мне реально лень.

И давай не поедем, а скажем, что мы заболели.

И вот мы снова ничего не делаем дома.

Не подходим к телефонам, выезжаем в полночь.

И мы медленно катим, слушаем радио.

На Филе или Миранде, и всегда кто-то на заднем.

Все курить хотят, но кончились сигареты.

Можно выйти и купить, но всем лень сделать это.

И было лень писать большой трек «Про лень»,

И я парней позвал парней из ОУ74.

Ходить как инвалид по лету как-то по вате.

Я такого никому не посоветую.

Всё, сука, хватит.

Размотал лангету, размял с хрустом пальцы,

Подкинул как монету витаминку с кальцием (Ни**я себе).

От асфальта испарения,

Температура поднялась на 34 деления.

Выручают те места, куда падает тень,

От тепловых ударов, а на югах наводнение.

Лени по колено, но ее как клин клином

Я вышибить попробовал через стеклянный с длинным дулом.

Одна у дула, другая в догон.

И под олдскул мы потанцевали с Белладонной.

Лень пленит и не надо с ней перебарщивать.

Улицы как магнит, да и я ещё не стар, считай.

А ты как считаешь?

Базара zero!

Заваренный крепко чай, в меру купажированный раскрывая,

На передних бастард крошит с краю пролеченный Калаш.

Острый секатор, табак из Эмиратов — дорого и сердито.

Дима, не топи, куда так.

Я растворяюсь дымом в этом густом воздухе хаты,

И ничего не вижу давно кроме бонга и брата.

Меня закатывает как в рулон, бит поливает из колонок.

Классика раскрывает фаст, я не засыпаю.

Сонный город, расслабленный тихий вечер —

Чем не повод остаться здесь и силы свои поберечь.

Срываться куда-то было бы опрометчиво, взвесь.

Братик разливает чай, я варю пролеченный стафф.

Оседает за день уставший в мозгах,

Мысли катятся мимо со скрипом на тормозах

Эти глаза из пучины, взгляд их невыносимый пугает.

пламя с неё раздуваем.

Нежно ласкает и манит с собой.

За облаками нас не беспокой.

Нежно ласкает и манит с собой.

За облаками нас не беспокой.

Адамдар бұл мүлдем керемет емес деп ойлайды

Таңертең ұйықтап қалып, сонда тағы бірдеңе шегемін.

Бірақ мен осылай өмір сүріп жатырмын және бәрі маған сәйкес келеді.

Неге екені белгісіз, мен бұл мәселеге алаңдамаймын.

Мен азық-түлік сатып алғанда, мен әрқашан біреуді апарамын,

Мен сонда бәрін жалғыз көтеруге жалқаумын.

Егер мен мұны жасасам, онда тек түнде.

Өйткені мен үлкен кезекте тұруды жек көремін.

Кешке жақынырақ оянамын, жалқаулық әрине.

Бірақ істейтін ештеңе жоқ, бірдеңе жеу керек.

Шәйнекті қоюға тым жалқау, мен оны біреуден сұраймын,

Ал біреу шәйнекті қосады.

Сосын мен қатты жалқау болсам да бетімді жуамын.

Ал жолда келе жатып аптаның қай күні екені есімде.

Темекі тартпайынша тамақ ішпеймін,

Ал мен Ахмед шайын ішіп, теледидар алдында бұрылып отырмын.

Содан кейін мен пәтерден үш минутқа шығамын.

Ал мен одан да жалқау қайтамын.

Мен үйде көзімді төмен түсірер едім, бірақ әйелім әдемі киінген,

Бүгін бізді біреу шақырғанын ұмытып қалдым

Туған күнге немесе мерейтойға.

Менің ойымша, қандай да бір Евгений, мүмкін Сергей.

Мен оған шынымен жалқау екенімді айтамын.

Бармай-ақ қояйық, ауырып қалдық деп.

Міне, біз тағы да үйде ештеңе істемейміз.

Біз телефондарға жауап бермейміз, түн ортасында шығамыз.

Ал біз баяу домалап, радио тыңдаймыз.

Филде немесе Мирандада және артында әрқашан біреу бар.

Барлығы темекі тартқысы келеді, бірақ темекілері таусылды.

Сіз сыртқа шығып, сатып ала аласыз, бірақ бәрі мұны істеуге тым жалқау.

«Жалқаулық туралы» үлкен трек жазуға тым жалқау болды,

Мен OU74-тің жігіттеріне қоңырау шалдым.

Ұшу кезінде мүгедек адам сияқты жүру әйтеуір бір төбе.

Мен мұны ешкімге ұсынбаймын.

Болды, қаншық, жетеді.

Ол шинаны шешіп, саусақтарын сықырлатып илеп,

Мен витаминді кальциймен тиын сияқты лақтырдым (N ** мен өзім).

Асфальттың булануынан,

Температура 34 барға көтерілді.

Көлеңке түсетін жерлерді құтқарыңыз,

Оңтүстікте аптап ыстықтан және су тасқынынан.

Жалқау тізе терең, бірақ ол сына бар сына сияқты

Мен оны ұзын бөшкесі бар шыныдан қағып алуға тырыстым.

Біреуі аузында, екіншісі қуғында.

Ал ескі мектептің астында біз Белладоннамен биледік.

Жалқаулық баурап алады және оны асыра пайдаланудың қажеті жоқ.

Көшелер магнит сияқты, мен әлі қартайған жоқпын, есепте.

Ал сіз қалай ойлайсыз?

Базар нөл!

Қатты қайнатылған шай, орташа араластырылған ашытқы,

Алдыңғы бейбақтарда емделген Қалаш шетінен ыдырайды.

Өткір кескіштер, әмірліктерден алынған темекі - қымбат және ашулы.

Дима, суға батпа, ол қайда.

Мен саятшылықтың қою ауасында түтінге еримін,

Мен көптен бері Бонг пен ағамнан басқа ештеңе көрмедім.

Ол мені орам сияқты айналдырады, динамиктерден соққы төгіледі.

Классикалық тез ашылады, мен ұйықтамаймын.

Ұйқысыз қала, тыныш тыныш кеш -

Неге осында қалып, күшіңізді сақтамасқа.

Бір жерден үзілу абайсызда болар еді.

Аға шәй құйып жатыр, мен емдегенді пісіремін.

Мида шаршаған күнді шешті,

Ойлар тежегішті басып өтіп кетеді

Тұңғиықтан шыққан мына көздер, олардың төзгісіз түрі үрей туғызады.

біз одан отты сөндіреміз.

Оны ақырын сипап, шақырады.

Бізді бұлттың артында мазалама.

Оны ақырын сипап, шақырады.

Бізді бұлттың артында мазалама.