II/Eternal - otnose.

Я помню, как выносил на руках молодость из горящего дома

Помню, как уронил её, не удержав, и она всё влачилась по грязному полу

Я тащил её, будто за волосы, резко и больно, прямо по зеркалам, по осколкам.

поломанную

И я будто бы снова сдаюсь

Как тогда.

даты в голове пластинами

И ты прячешь глаза

Ну давай-ка, взгляни на меня

Ну давай, назови моё имя

Давай-ка, найди мне причины не сбиться с пути

Или найди мне причины уйти

Сбросив груз невыносимый, убив в себе мальчика, став наконец-то мужчиной

Ведь я запомнил:

Среди тысячи этих созвездий не будет моих

Погляди на меня, мне не стоит быть тем, кем любуется мир

Эти стулья пусты

Эти люди ушли

Эти двери закрыты

И пусть не звенит

Ни один звонок на антракт

Гляди, я уже не останусь

Я уже не останусь один

Я уже не останусь один

Я уже не останусь один

Я уже не останусь

Ведь я

Вспарываю куколку бабочкой

Кровь по алым губкам — помада

Ну надо же

И больше никаких тут загадок нет

Лапочка

Вытряс из игрушки все сладости

Просто

Вера в ваши сказки — не больше, чем

Пыль, когда даже вера в пыль

Приведет к передозу

Приведет к палатам сквозь тернии

Решетки, за которыми не видно

Звезд

Ярче которых лишь эмоции

Я рос сорняком и травился тут только воздухом

Их чистым воздухом

Доводя все до печальных последствий —

Скорые, невменозы

Видел тысячи мертвых глаз

Слышал тысячи мертвых слов

Не заметил, как ищущий крова пес

Почему-то стал ищущим крови псом,

Но кто-то выронил поводок

Я чувствую только вонь синтетических городов

Я знаю, как пахнёт боль и не помню лица кентов

Подыхать за два года трижды — временной парадокс

И трупы зарыты так глубоко

Я взял от каждого кости — просто поиграться с судьбой

Каждый из них на мне высечен долотом

И весь мир умещается в спичечный коробок

Где почерневший от спичек мой потолок

Давит мне прямо на лоб —

Это мой выбор из худшего

Нас будут бить по рукам, но оставят лишь портаки.

мы

Так ничему не научимся,

Но

Перебитый, уставший, испорченный

Я вгрызаюсь в холодную мокрую почву

Попробуй что-нибудь отнять у меня —

И под лапами зазвенят некрепкие позвоночные

Обещаю не умереть тебе

Даже когда ливни пойдут и дико станет ветер выть

Не найди тут места нам потеплей

Чувствую холода, как будто всегда среди зимы

Обещаю не умереть даже

Когда вокруг все это высохнет и превратится в пыль

Обещаю не догореть, ведь я

Пламенем в этих песнях — это им ни стереть, ни смыть

ОБЕЩАЮ НЕ УМЕРЕТЬ СЕБЕ

ДАЖЕ КОГДА ЗАЛЫ, АРЕНЫ ОПУСТЕЮТ БЕЗ ЗРИТЕЛЕЙ

КОГДА ВСЕ БЛИЗКОЕ СТАНЕТ НЕВИДИМЫМ

НЕИЗВЕДАННЫМ, ПРИЗРАЧНЫМ, ДИКИМ И ЛЕДЯНЫМ

ОБЕЩАЮ НЕ УМЕРЕТЬ ДАЖЕ

КОГДА Я ВСЕ ЖЕ СДОХНУ И ВСЕ ЭТО ПРЕВРАТИТСЯ В ПЫЛЬ

ОБЕЩАЮ НЕ ДОГОРЕТЬ, ВЕДЬ Я

ПЛАМЕНЕМ В ЭТИХ ПЕСНЯХ — ИМ ЭТО НИ СТЕРЕТЬ, НИ СМЫТЬ

Өртенген үйден жастық шақты қолыма алып шыққаным есімде

Ұстамай қалай тастағаным есімде, ол лас еденді сүйреп келе берді

Мен оны шашынан ұстап тұрғандай, айна бойымен, сынықтармен өткір және ауыр түрде сүйреп апардым.

сынған

Ал мен тағы да бас тартқандай болдым

Сол кездегідей.

бас тақталардағы күндер

Ал сен көзіңді жасырасың

Жүр, маған бір қарашы

Жүр, атымды айт

Келіңіздер, маған адаспау үшін себептер беріңіз

Немесе маған кетудің себептерін табыңыз

Төзгісіз жүкті тастап, өз ішіндегі баланы өлтіріп, ақыры адам болды

Ақыры есіме түсті:

Осы мың шоқжұлдыздың ішінде менікі болмайды

Маған қарашы, мен әлем тамсанатындай болмауым керек

Бұл орындықтар бос

Бұл адамдар кетті

Бұл есіктер жабық

Және ол шырылдамасын

Үзіліске бірде-бір қоңырау шалмады

Қарашы, мен енді қалмаймын

Мен енді жалғыз болмаймын

Мен енді жалғыз болмаймын

Мен енді жалғыз болмаймын

Мен енді қалмаймын

Өйткені, мен

Мен хризалиді көбелекпен жыртамын

Қып-қызыл еріндердегі қан - ерін далабы

Жарайды, керек

Ал мұнда бұдан артық жұмбақ жоқ

бал

Ойыншықтағы барлық тәттілерді сілкіп тастаңыз

Жай

Сіздің ертегілеріңізге сену дегеннен басқа ештеңе жоқ

Шаң, шаңға да сенген кезде

Артық дозалануға әкеледі

Тікенектер арқылы камераларға апарады

Артынан көрінбейтін торлар

Жұлдыздар

Тек эмоциялардан гөрі жарқынырақ

Шөптей өстім, мұнда тек ауамен уландым

Олардың таза ауасы

Барлығын қайғылы салдарға әкелу -

Жылдам, невменозы

Мыңдаған өлі көзді көрдім

Мың өлі сөз естідім

Иттің қалай пана іздегенін байқамай қалдым

Әйтеуір қан іздеген итке айналды

Бірақ біреу қарғыбауды түсіріп алды

Мен тек синтетикалық қалалардың иісін сеземін

Мен ауырсынудың иісін білемін, ал Кенттердің жүздері есімде жоқ

Екі жылда үш рет өлу - уақыт парадоксы

Ал мәйіттер соншалықты терең жерленген

Мен әр сүйектен алдым - тек тағдырмен ойнаңыз

Олардың әрқайсысы менің үстімде қашаумен ойылған

Ал бүкіл әлем сіріңке қорабына сыйды

Сіріңкеден қара төбем қайда

Маңдайыма басады -

Бұл менің ең нашар таңдауым

Олар бізді қолдарынан ұрады, бірақ портакалар ғана қалады.

біз

Сондықтан біз ештеңе үйренбейміз

Бірақ

Сынған, шаршаған, бұзылған

Мен суық дымқыл топырақты тістеймін

Менен бірдеңені тартып алуға тырысыңыз -

Ал әлсіз омыртқалылар табан астында шырылдайды

Мен саған өлмеймін деп уәде беремін

Тіпті жаңбыр жауып, жел қатты соққанда

Бұл жерден бізге жылырақ жер таппа

Үнемі қыстың ортасында жүргендей салқындық

Мен өлмеуге уәде беремін

Бәрі құрғап, шаңға айналғанда

Мен күйіп қалмауға уәде беремін, өйткені мен

Бұл жырлардағы жалын – өшіре де, жуа да алмайды

МЕН ӨЗІМ ӨЛМЕЙМІЗГЕ УӘДЕ БЕРЕМІН

ТІПТІ ЗАЛДАР КӨРЕРМЕРСІЗ АРЕНА бос.

БӘРІ ЖАҚЫН НӘРСЕ КӨРІНСІЗ БОЛҒАНДА

БЕЛГІСІЗ, ЕЛЕСІ, ЖАБАЙ ЖӘНЕ МҰЗ

МЕН ТІПТІ ӨЛМЕЙМІН деп УӘДЕ БЕРЕМІН

МЕН ӨЛГЕНДЕ БӘРІ ШАҢҒА АЙНАЛДЫ

ӨНДІРМЕУГЕ УӘДЕ БЕРЕМІН, ӨЙТКЕНІ МЕН

БҰЛ ӘНДЕРДЕ ЖАЛЫН - ОНЫ ӨШІРМЕЙДІ, ЖҰМАЙДЫ