Я на качелях - Операция Пластилин

Я на качелях

в своем старом дворе

в вечно солнечном дне

конец апреля.

И с балкона кричат:

«Толя, ты где?»

А я на качелях

рядом все пацаны

у кирпичной стены

струны ревели

и мы немного пьяны

под фонарем из луны

Выше!

в пыли двора рождалось

Выше!

все, что с нами стало

Выше!

улица - пример

Выше!

вверх!

В темном подъезде

на побелке ключом

я писал имена

все эти песни...

Мы целовались взахлеб

и любили до дна

в этом подъезде

сигареты поштучно

и вино, как вода

там я оставил

часть себя навсегда

часть себя навсегда

Мен әткеншектемін

менің ескі ауламда

мәңгілік шуақты күнде

сәуірдің соңы.

Ал балконнан олар айқайлайды:

— Толя, қайдасың?

Ал мен әткеншектемін

барлық ұлдар айналасында

кірпіш қабырғаға қарсы

жіптер шуылдады

ал біз аздап маспыз

ай сәулесінің астында

Жоғарырақ!

ауланың шаңында дүниеге келген

Жоғарырақ!

бізге айналғанның бәрі

Жоғарырақ!

көше – мысал

Жоғарырақ!

жоғары!

Қараңғы дәлізде

кілтпен әктеуде

есімдерін жаздым

осы әндердің бәрі...

Біз құмарлана сүйдік

және түбіне дейін жақсы көрді

осы дәлізде

бөлшектеп темекі

және су сияқты шарап

сонда мен кеттім

мәңгілік менің бөлігім

мәңгілік менің бөлігім