Лето - Операция Пластилин

Потрепанный жизнью, бездомный,

Брел по мосту с Ленинского на Фрунзу.

Устало сгорбившись, он словно Бурлак

Тянул свою тележку с нехитрым скарбом

Подальше от осени, в сторону

Всевышнего Августа, без конца и края.

Туда, где пахнет ушедшими поездами

И арбузными корками.

Я шел ему навстречу, и когда наши

Взгляды пересеклись, он вдруг остановился,

Посмотрел в мои глаза и пробормотал, обращаясь

И ко мне, и ко всему сущему в целом:

Припев:

Лето сгорело, братишка, как порох.

Прошла любовь, завяли помидоры.

И мимо летит в раздолбанной скорой

Жизнь…

Лето сгорело, братишка, мгновенно.

Забрав с собой Джима, Марка и Эми

И вот уже вместо морей по колено

Мрак, тлен, гаражи!

Слова этого Человека выражали концентрированную

Скорбь по всему, что с ним произошло в жизни.

Он был неопрятен, но очень мелодичен и мудр.

Как если бы Чарльз Буковски играл блюз

И жил бы где-то в глухой российской провинции.

Мы стояли друг напротив друга и молчали.

Вдруг он попросил закурить.

Я достал пачку «Кента"и протянул ему.

Выпуская клубы густого сизого дыма с примесью

Горечи разбитых надежд, затягиваясь,

Как в последний раз бездомный продолжал:

Оно растерялось по барам и впискам,

В дыму папирос и дешевого виски;

В плацкартных вагонах, в рассказах таксистов

Путались ночи и дни.

Лето было маленьким и дождливым —

Его как всегда, ни на что не хватило,

Но если бы даже оно повторилось —

Его бы все равно проебли!

Е-е-е!

Мы еще несколько минут стояли на этом мосту.

А потом разошлись, кто куда.

Я брел по залитой лучами последнего

Теплого солнца Москве и все думал об этой встрече.

Думал о том, как в детстве время тянулось

Так медленно, что иногда хотелось лезть на стенку.

А теперь же оно летит все быстрее и измеряется уже

Не часами и днями, а целыми сезонами и годами.

Время закручивается в безумную спираль, а мы

Скользим по ней, все увеличивая темп и не замечая,

Как проходит одно за другим лето.

А вместе с ним, — и целая жизнь…

Припев:

Лето сгорело, братишка, как порох.

Прошла любовь, завяли помидоры.

И мимо летит в раздолбанной скорой

Жизнь…

Лето сгорело, братишка, мгновенно.

Забрав с собой Джима, Марка и Эми

И вот уже вместо морей по колено

Мрак, тлен, гаражи!

Өмірден тозған, үйсіз,

Ленинскийден Фрунзаға баратын көпір арқылы кезіп.

Шаршап еңкейген, Бұрлақтай

Қарапайым заттары бар арбасын тартты

Күзден алыс, бүйірге

Ең биік Август, ұшы мен жиегі жоқ.

Ол жерден кеткен пойыздардың иісі шығады

Және қарбыз қабығы.

Мен оны қарсы алуға бардым, ал біздің

Көздері қиылды, ол кенет тоқтады,

Менің көзіме қарап, міңгірледі, үндеді

Маған және жалпы алғанда:

Хор:

Жаз өртенді, ағайын, мылтықтай.

Өткен махаббат, қурап қалған қызанақ.

Ал бұзылған жедел жәрдем көлігімен ұшып өтеді

Өмір…

Жаз өртенді, ағайын, әп-сәтте.

Джим, Марк және Эмиді өздерімен бірге алып бара жатыр

Ал енді тізедегі терең теңіздердің орнына

Қараңғылық, ыдырау, гараждар!

Бұл кісінің сөздері жинақылықты білдірді

Өмірде оның басынан өткен барлық нәрсе үшін қайғы.

Ол тәртіпсіз, бірақ өте әуезді және дана болды.

Чарльз Буковски блюзде ойнайтын сияқты

Ал мен Ресейдің шалғай губерниясының бір жерінде тұратын едім.

Біз бір-бірімізге қарама-қарсы тұрып, үнсіз қалдық.

Кенет ол темекі тартуды сұрады.

Мен бір бума Кентті шығарып, оған бердім.

Қоспамен қою көкшіл түтіннің бұлттарын шығару

Үзілген үміттің ащысы, созылып,

Үйсіз адам соңғы рет сөзін жалғастырды:

Ол барлар мен кездесулерде жоғалды,

Темекі мен арзан вискидің түтінінде;

Брондағы орындық көліктерде, такси жүргізушілерінің әңгімесінде

Түндер мен күндер шатастырылды.

Жаз шағын және жаңбырлы болды -

Ол, әдеттегідей, ештеңеге жеткіліксіз болды,

Бірақ бұл қайталанса да -

Ол бәрібір жынданып кетер еді!

Еее!

Біз осы көпірде тағы бірнеше минут тұрдық.

Содан кейін олар қоштасты, кім қайда барады.

Мен соңғының сәулелерін жағалап жүрдім

Мәскеуге күн жылып, осы кездесу туралы ойлана берді.

Мен балалық шағымда уақыттың қалай өткенін ойладым

Баяу болғаны сонша, кейде қабырғаға өрмелегім келетін.

Енді ол тезірек және жылдам ұшады және қазірдің өзінде өлшенеді

Сағаттар мен күндер емес, бүкіл маусымдар мен жылдар бойы.

Уақыт ессіз спиральға айналады, ал біз

Біз оның бойымен сырғып келеміз, қарқынды арттырамыз және байқамаймыз

Жаздың бірінен соң бірі қалай өтеді.

Онымен бірге - және бүкіл өмір ...

Хор:

Жаз өртенді, ағайын, мылтықтай.

Өткен махаббат, қурап қалған қызанақ.

Ал бұзылған жедел жәрдем көлігімен ұшып өтеді

Өмір…

Жаз өртенді, ағайын, әп-сәтте.

Джим, Марк және Эмиді өздерімен бірге алып бара жатыр

Ал енді тізедегі терең теңіздердің орнына

Қараңғылық, ыдырау, гараждар!