Паденье - Ольга Кузнецова

Постигаю равновесье,

как сложнейшую науку.

Устремляюсь в преднебесье,

перестраиваю руку,

чтобы правила полетом,

не покрывшись опереньем,

и вальсирую по нотам,

и фиксирую паденье.

С новой силою пытаюсь

изменить свою породу,

но, сорвавшись, возвращаюсь

к нелетальному исходу,

где в тела врастает лето,

где пульсируют растенья,

где ты думаешь, что это

возвращение, возвращенье.

Отражаю притяженье.

Снова вскидываю руку

и знакомое движенье

постигаю, как науку.

Устремляюсь в преднебесье

и вальсирую по нотам,

чтоб, достигнув равновесья,

научить

тебя

полету.

Мен тепе-теңдікке қол жеткіземін

ең қиын ғылым ретінде.

Аспанға асығамын,

қолды қайта реттеу

ұшуды басқару,

қауырсынмен жабылмаған,

және нотадағы вальс,

және құлауды түзетіңіз.

Мен жаңа күшпен тырысамын

тұқымыңызды өзгертіңіз

бірақ сынған соң мен қайтамын

өлімге әкелмейтін нәтижеге,

жаз денеге өсетін жерде,

өсімдіктер пульсация жасайтын жерде

қайда деп ойлайсыз

қайтару, қайтару.

Тартымдылықты көрсету.

Мен қайтадан қолымды көтеремін

және таныс қозғалыс

Мен ғылым сияқты түсінемін.

Мен аспанға асығамын

және нотадағы вальс,

тепе-теңдікке жету үшін

үйрету

сен

ұшу.