Бесконечности - Ольга Кляйн

Бесконечности к сожалению, но это.

Мой мир, он пустой без тебя.

Тишина!

По-другому, ведь по-живому мы делали шаг.

А за ним сразу два назад.

Я бесполезно иду.

Улицей тесной бреду.

Время не в пользу мою.

Так, год за два я живу!

Припев:

Я никому не расскажу, и переживу — время излечит.

Всё наизусть перепишу.

Я всё сожгу, и так будет легче.

И переживу.

И перепишу.

Сумасшедшие, по-настоящему!

Где-то в груди, беги не беги, всё стучит!

Ночи бессонные, мои уставшие, но

Кто убедил, что нам впереди нет пути?

Мои разноцветные сны, фальшивые до глубины.

Чувства не сжать вопреки.

Нет больше сил, остановись!

Припев:

Я никому не расскажу, и переживу, время излечит.

Всё наизусть перепишу.

Я всё сожгу, и так будет легче.

И переживу.

И перепишу.

Из крайностей я построю всё сначала.

Безмолвности я наполню звуком плавно.

Переливами птиц, шумом ветров, красотою небес.

Шелест страниц, безграничным теплом с пледом у камина.

Безупречно прозрачной любовью половины.

Вино-бальзамик.

Хватит тишины.

Так много её изводит уши мои!

Мысли тесной нитью плетутся в узоры.

Теперь, я знаю, как построить тот, особый.

Мой — тонкий мир, красивый мир!

Сначала, сначала…

Припев:

Я никому не расскажу, и переживу, время излечит.

Всё наизусть перепишу.

Я всё сожгу, и так будет легче.

И переживу, и перепишу.

И переживу, и перепишу.

Шексіздік, өкінішке орай, бірақ бұл.

Сенсіз менің әлемім бос.

Тыныштық!

Басқаша, өйткені жанды түрде біз қадам жасадық.

Оның артынан бірден екі артқа.

Мен пайдасыз барамын.

Көше жабу делирий.

Уақыт менің пайдама емес.

Сонымен, мен екі жыл өмір сүремін!

Хор:

Ешкімге айтпаймын, аман қаламын – уақыт емдейді.

Барлығын жатқа қайта жазамын.

Мен бәрін өртеп жіберемін, осылайша оңайырақ болады.

Ал мен аман қаламын.

Ал мен қайта жазамын.

Ақылсыз, шынымен!

Кеуденің бір жерінде, жүгір, жүгірме, бәрі қағып жатыр!

Ұйқысыз түндер, шаршадым, бірақ

Бізді алда жол жоқ деп кім сендірді?

Түрлі-түсті армандарым, Тереңдікке жалған.

Сезімдерге қарамастан қысылмайды.

Енді күш жоқ, тоқта!

Хор:

Ешкімге айтпаймын, аман қаламын, уақыт емдейді.

Барлығын жатқа қайта жазамын.

Мен бәрін өртеп жіберемін, осылайша оңайырақ болады.

Ал мен аман қаламын.

Ал мен қайта жазамын.

Шектен бастап мен бәрін басынан бастап тұрғызамын.

Тыныштық Мен дыбысты тегіс толтырамын.

Құстардың ойыны, желдің үні, аспанның сұлулығы.

Беттердің сыбдыры, Камин басындағы көрпемен шексіз жылу.

Кемшіліксіз мөлдір махаббат жартысы.

Шарап-бальзам.

Тыныштық жеткілікті.

Бұл менің құлағымды ауыртады!

Ойлар тоқылған жіптей өрнектермен өріледі.

Енді мен сол ерекшелікті қалай салу керектігін білемін.

Менікі – нәзік дүние, әдемі дүние!

Бірінші, бірінші...

Хор:

Ешкімге айтпаймын, аман қаламын, уақыт емдейді.

Барлығын жатқа қайта жазамын.

Мен бәрін өртеп жіберемін, осылайша оңайырақ болады.

Ал мен аман қаламын, қайта жазамын.

Ал мен аман қаламын, қайта жазамын.