War Symphony (Act III) - Odes of Ecstasy

Iron horses burn the land

Iron eagles sky attack

The dogs of war, now are loose

To devour through their pass

Rain of fire, metal storm

A roar of winds takes away our souls

Carve my stone, carve my name

To the hires of flesh

Among the thorns I lay

…and I listen the war symphony

My last ode of ecstasy

The orchestra plays dark melodies

As I fall in endless sleep

When the wicked are confunded

Doomed to flames of woe unbounded

Call me, with Thy Saints surrounded

Low I kneel, with heart submission!

See, like ashes my contrition!

Help me in my last condition!

…and I listen the war symphony

My last ode of ecstasy

The orchestra plays dark melodies

As I sink in bottomeless seas

«Confutatis maledictis

Flammis acribus addictis:

Voca me cum benedictis

Oro supplex et acclinis

Cor contritum quasi cinis:

Gere curam mei finis"

«We are like certain rickety guitars

Whenever the wind passes through, it sets

Astir our verses and their dissonant sounds

From the slack strings that dangle down

Like watch chains

We are like certain incredible antennae

That with long finger reach into the void

As on their tips the infinite resounds

But quickly they shall snap and trumble down"

(Poetry by Kostas Kariotakis)

(translation by Kimon Friar)

Темір тұлпарлар жерді өртеп жібереді

Темір қырандар аспанға шабуыл жасайды

Соғыс иттері қазір бос

Олардың асуы арқылы жұту үшін

От жаңбыры, металл дауыл

Желдің дүбірі жанымызды алып кетеді

Тасымды ойып, атымды ою

Жалдамалыларға

Тікенектер арасында мен жаттым

…және мен соғыс симфониясын тыңдаймын

Менің соңғы экстаз одам

Оркестр күңгірт әуендерді ойнайды

Мен шексіз ұйқыға бастаймын

Зұлымдар абдырап қалғанда

Шексіз қасіреттің жалынына ұшырады

Маған қоңырау шалыңыз, әулиелеріңіз қоршалған

Тізерлеп отырмын, жүрегімді басып!

Қараңызшы, менің өкінішім күл сияқты!

Маған соңғы жағдайымда көмектесіңіз!

…және мен соғыс симфониясын тыңдаймын

Менің соңғы экстаз одам

Оркестр күңгірт әуендерді ойнайды

Мен тұңғиықсыз теңіздерге батып бара жатқанда

«Confutatis maledictis

Flammis acribus addictis:

Маған бенедиктитті шақырыңыз

Oro supplex et acclinis

Классикалық сындармен:

Gere curam mei finis»

«Біз белгілі бір ырықсыз гитаралар сияқтымыз

Жел өткен сайын батады

Біздің өлеңдерімізді және олардың диссонантты дыбыстарын араластырыңыз

Салбырап тұрған салбыраған жіптерден

Сағат шынжырлары сияқты

Біз белгілі бір керемет антенналар сияқтымыз

Бұл ұзын саусақпен бос жерге жетеді

Олардың кеңестерінде шексіз естіледі

Бірақ олар тез қағып, құлап кетеді»

(Костас Кариотакистің поэзиясы)

(Кимон Фриардың аудармасы)