Tragedians - Night In Gales

Bark!

we are the tragedians, we mach abreast

Onward to our inmost, forever exploring the heavens to claw at carrion

To cloth our hearts in thorns and our wounds in robes of salt

Tearful darkness, me!

for yours is an inmost of scarlet tears

And likewise is mine of mournful origin was the herald of the sun

As its marrow drowned in us, the hordes of pain

Laughing within the flames of a veiled and fevered tale

But ashore the threshold to our very own tragedies

Our eyes cannot move the firmament of grievance

Holding the essence of all naked limbs

So sore but yet heading for other tales

From the blazing valleys in our midst…

Барк!

біз трагедияшылармыз, біз соңғы  бір                                                                   қасірет                                                        қасірет                                                 трагедияларымыз

Алға жүрегіміз                                                                                  |

Жүрегімізді тікенекпен, жараларымызды тұзды киіну үшін

Көз жасты қараңғылық, мен!

сенің көз жасың көп қызыл көз жас 

Сол сияқты менің де мұңды шыққаным күннің жаршысы болды

Оның кемігі бізде батып бара жатқанда, ауыртпалық  ордалары

Жабық және қызған ертегінің жалынында күлу

Бірақ өзіміздің трагедияларымыздың табалдырығын жағалаңыз

Біздің көзіміз реніш аспанын қозғалта алмайды

Барлық жалаңаш мүшелердің мәнін ұстау

Өте ауыр, бірақ басқа ертегілерге бет бұру керек

Ортамыздағы жалындаған алқаптардан…