Замело тебя снегом, Россия - Надежда Плевицкая

Замело тебя снегом, Россия,

Закружило седою пургой

И печальные ветры степные

Панихиды поют над тобой.

Ни пути, ни следа по равнинам,

По равнинам безбрежных снегов.

Не добраться к родимым святыням,

Не услышать родных берегов.

Замела, замела, схоронила

Всё святое, родное пурга.

Ты, — слепая жестокая сила,

Вы, — как смерть, неживые снега.

Замело тебя снегом, Россия,

Закружило седою пургой

И печальные ветры степные

Панихиды поют над тобой.

Қар жауды сені, Ресей,

Сұр боранмен бұралған

Ал даланың сорлы желдері

Еске алу қызметтері сізге арналады.

Жазықта жол жоқ, із жоқ,

Шексіз қардың жазықтарында.

Туған қасиетті жерлерге бармаңыз,

Туған жағалауларды естімеңіз.

Сыпырылды, сыпырылды, көмілді

Бәрі де қасиетті, аяулы боран.

Сен, соқыр жауыз күш,

Өлім сияқтысың, жансыз қар.

Қар жауды сені, Ресей,

Сұр боранмен бұралған

Ал даланың сорлы желдері

Еске алу қызметтері сізге арналады.