Sun Dethroned - Moonshade

Her descent into oblivion

Gracefully walking down those steps

Into the groves of the unknown

That flourish on the darkest depths

Left burning scars in innocence

Goddess Lenore, my cruel will of fate

Heed these silent cries

For the reaper is at the gates

This day, you have ceased to know pain

And left behind all hopes and fears

Beyond all sorrow, knowing peace

Deafened to my selfish tears

Cast me down beyond all light

Where shadows bow in reverence

Cast upon the veil of darkness

A restless heart falls ever silent

Undisturbed by pleas of mercy

Ending a parasitic torment

What pain can vanquish shades of death?

The still-water chalice of fate?

When misery turns to despair

Our very nature we mutilate

Crucified

In denial

For our crimes

A life denied

Lenore, my cruel will of fate

Alone, your servant cries

As the reaper closes the gates

Оның ұмытшақтыққа түсуі

Сол баспалдақтармен сыпайы жүру

Белгісіз тоғайларға 

Бұл ең қараңғы тереңдікте гүлдейді

Жазықсыз күйіп қалған тыртықтар

Богиня Ленора, менің тағдырдың қатыгез еркі

Мына үнсіз айқайға құлақ сал

Өйткені орақшы қақпаның алдында

Бұл күні сіз ауыруды білмейсіз

Және барлық үміт пен қорқынышты артта қалдырды

Барлық қайғыдан басқа, тыныштықты білу

Меншіл көз жасыма  керең болдым

Мені жарықтан тыс жерге тастаңыз

Көлеңкелер құрметпен бас иетін жерде

Қараңғылық пердесінің үстіне тастаңыз

Мазасыз жүрек үнсіз қалады

Мейірімділік өтініштеріне  кедергі келтірмейді

Паразиттік азапты тоқтату

Қандай азап өлімнің реңктерін  жеңе алады?

Тағдырдың тынық су тостағаншасы?

Қасірет үмітсіздікке айналғанда

Табиғатымыз бұзамыз

Айқышқа шегеленген

Бас тартуда

Біздің қылмыстарымыз үшін

Өмірден бас тартылды

Ленор, тағдырдың қатыгез еркі

Жалғыз, қызметшің жылайды

Орақшы қақпаларды жауып жатқанда