Город - МОДЫ

Город на ладони, солнце в рукаве

То в дождях он тонет, то в синеве

Можно прикоснуться к небесам рукой

Можно окунуться в них с головой

Бесконечно долго падает звезда

Никакого толка в том как всегда

Подметает ветер в ночь осколки слов

И десять тысяч ненужных снов

Припев

Мой город ждет тепла и кутаясь в туман

Огням неона разрезает темноту

Я возвращаюсь утром по пустым дворам

Я знаю, ты уже не спишь и я у тебе зайду

Я не стал небесным, я не стал святым

Под ногами бездна, над прошлым дым

Падая с рассветом, в утреннюю мглу

Ловлю на вдохе луча — стрелу

Припев

Қала алақанда, күн жеңгеде

Енді ол жаңбырға, кейін көкке батады

Сіз аспанға қолыңызбен тиюге болады

Сіз олардың ішіне бастай аласыз

Шексіз ұзақ түсетін жұлдыз

Әдеттегідей мұның мағынасы жоқ

Жел сөздердің үзінділерін түнге қарай сыпырады

Және он мың қажетсіз армандар

Хор

Менің қалам жылуды күтіп, тұманға оранған

Неон шамдары қараңғылықты жояды

Мен таңертең бос аулалар арқылы қайтамын

Мен сенің енді ұйықтамайтыныңды білемін, мен саған келемін

Мен жәннатқа айналмадым, киелі болмадым

Тұңғиық аяғының астында, өткен түтіннің үстінде

Таңмен бірге, таңғы тұманға түсу

Мен сәуленің ингаляциясын ұстаймын - жебе

Хор