Bajo Un Cielo De Estrellas - Miguel Calo, Alberto Podesta

Mucho tiempo después de alejarme,

vuelvo al barrio que un día dejé…

con el ansia de ver por sus calles

mis viejos amigos, el viejo café.

En la noche tranquila y oscura

hasta el aire parece decir:

«No te olvides que siempre fui tuya

y sigo esperando que vuelvas a mí».

En esta noche vuelvo a ser

aquel muchacho soñador

que supo amarte y con sus versos

te brindó sus penas…

Hay una voz que me dice al oído:

«Yo sé que has venido

por ella… por ella!».

Qué amable y qué triste es a la vez

la soledad del arrabal

con sus casitas y los árboles que pintan sombras.

Sentir que todo… que todo la nombra,

¡qué ganas enormes me dan de llorar!

Мен кеткеннен кейін көп уақыт өтті

Мен бір күні кеткен ауданға қайтамын ...

оның көшелерін көргісі келеді

менің ескі достарым, ескі кафе.

Тыныш қараңғы түнде

тіпті ауа да айтатын сияқты:

«Мен әрқашан сенікі болғанымды ұмытпа

ал мен сенің маған қайтып келуіңді әлі күтіп жүрмін».

Осы түнде мен тағы да

сол арманшыл бала

сені сүюді білген және оның өлеңдерімен

Ол саған қайғысын берді...

Құлағыма сыбырлаған дауыс бар:

«Мен сенің келгеніңді білемін

ол үшін... ол үшін!»

Қандай мейірімді және бір мезгілде қаншалықты қайғылы

қала маңындағы жалғыздық

Оның кішкентай үйлері мен көлеңкелерді бояйтын ағаштары бар.

Барлығы оның есімімен аталатынын сезіну үшін,

Олар мені жылататын қандай үлкен тілек!