Сон - Мы

Под холодным дождём

Зажглись вновь

Два сердца

Ты устал повторять

Обидное то, что крепко

Засело внутри

И хочется выть

Но всё же

Перешли мы мосты

Прекратили грустить

Дождь тоже

Ты мой сон

Тебя вряд ли увижу

Держи меня

Мы падаем всё ниже

Ниже (под снегом ты, рябина и я)

Всё ниже (сбежали капли — рубиновый яд)

Ниже (укрыла спать белая лавина)

Всё ниже (погас свет — это наша вина)

Ближе (ты знаешь, пепел — это спящий огонь)

Всё ближе, ближе, ближе, ближе (из снега смерть слепила вода)

Ближе (вода, которая из глаз утекла)

Всё ближе, ближе, ближе, ближе (ты белая и белый я)

Глаза закрыты, рубиновый сон

Мне будет сниться твое лицо

Мне будет сниться, как звонит телефон

Из трубки твоего голоса звон

Суық жаңбыр астында

қайта жанды

Екі жүрек

Қайталаудан шаршадыңыз ба

Ненің күшті екені ұят

ішінде кептеліп қалды

Ал мен жылағым келеді

Сонда да

Көпірлерден өттік

Қайғылы болуды доғар

Жаңбыр да

Сен менің арманымсың

Мен сені әрең көремін

Мені ұста

Біз құлап жатырмыз

Төменде (қар астында сен, роуэн және мен)

Барлығы төмен (тамшылар қашып кетті - рубин уы)

Төменде (ақ көшкінмен ұйықтау үшін)

Төмен (жарық сөнді - бұл біздің кінәміз)

Жақынырақ (сіз күлдің ұйықтап жатқан от екенін білесіз)

Жақынырақ, жақынырақ, жақынырақ, жақынырақ (қардан, өлімді су соқыр етті)

Жақынырақ (көзден аққан су)

Жақынырақ, жақынырақ, жақынырақ, жақынырақ (сен ақсың, мен ақсың)

Көздер жабық, рубин арман

Мен сенің жүзіңді армандаймын

Мен телефонның шырылдағанын армандайтын боламын

Дауысыңыздың түтігінен шырылдау