Terre di confine - Menhir, Gamo, Megamò

KINGAIE':

Da un cielo tinto di fuoco piove zolfo sopra le case

La morte apre le porte dell’Ade, invade le strade

Cosparge sale sopra le piaghe come un rituale

Offre vite umane all’altare dei sacerdoti del male

È il pasto di ogni cane ha fame di genocidi

Assassini stupri e martiri massacri stragi e stermini

Dimora in fondo al ventre della serpe a sette teste

Che vomita mosche e peste locuste e sciami di vespe

Un vento rovente fende le pietre dei bastioni

Spingendo dal deserto la setta degli scorpioni

Il sangue di innocenti si riversa sul Giordano

Dissacra i sacri sepolcri dei discendenti di Abramo

Che sbarrano i cancelli chiudendo ogni fenditura

Sparando sui fratelli abbandonati oltre le mura

La pace è una colomba sotto una coltre di spine

Qui dove i cimiteri sono terre di confine!

Ingoio lacrime mentre getto la terra sopra i feretri

In questa valle di croci e di lapidi, teschi e scheletri

Sono rimasto solo a guardare l’ultima eclissi

Prima che il mondo cada per sempre in fondo agli abissi

La notte non regala più la luce delle stelle

E l’aria è come cera bollente sopra la pelle

Affondo nella sabbia tra gli orrori e le rovine

Cosi che le mie membra siano terra di confine!

MOMAK:

Il vento caldo del deserto e la sabbia nasconde i morti

I brandelli di carne umana l’odore e il tanfo dei corpi

Sepolti in fosse comuni come spettri senza volti

In terre ostili roccaforti presidiate dagli insorti.

Deboli e forti pregano un dio che si commuove

Ma appena scorre sangue il loro dio già guarda altrove

Laddove striduli pianti sono canti che non scordi

Storie agghiaccianti aberranti inquietanti in un mondo di sordi

Tengono accesi i ricordi di un guerrigliero

Che adesso e' soltanto una foto sbiadita in bianco e nero

Perché la fuori o muori o rispondi al fuoco nemico

Tra tutte quelle facce il fucile e' l’unico amico

Ed ora che non hai più sonno e i sogni li hai dimenticati

Vorresti stare sveglio da solo coi tuoi peccati

Braccato come un soldato disperso fra le colline

Oltre il filo spinato in queste terre di confine.

Ingoio lacrime mentre getto la terra sopra i feretri

In questa valle di croci e di lapidi, teschi e scheletri

Sono rimasto solo a guardare l’ultima eclissi

Prima che il mondo cada per sempre in fondo agli abissi

La notte non regala più la luce delle stelle

E l’aria è come cera bollente sopra la pelle

Affondo nella sabbia tra gli orrori e le rovine

Cosi che le mie membra siano terra di confine!

MEGA:

Ricordo il momento e il cielo farsi d’argento

Il caldo del metallo e il respiro staccarsi lento dal petto

Nato soldato senza aver scelto, servo

Di una giustizia divina che ha la divisa e l’elmetto

Stretto tra l’ira e il disprezzo in un suolo

Che grida, gonfio del pianto per i figli che ha perso

L’odio chiede il suo prezzo e lo accetto, muoio

Da uomo, perché in catene sono morto da un pezzo

GAMO:

Disteso sul pavimento vedo in terra i fratelli

Fatti a brandelli dall’odio, è guerra senza ribelli

Petrolio e gioielli coprono pozze di sangue

Religioni e cancelli chiudono strade più ardue

Chi invade, chi si difende, si spara chi non si arrende

Chi guarda ma non comprende falsi miti e leggende

Il destino ci attende, il paradiso sprofonda

Come una scuola in medio oriente costruita su una bomba!

Ingoio lacrime mentre getto la terra sopra i feretri

In questa valle di croci e di lapidi, teschi e scheletri

Sono rimasto solo a guardare l’ultima eclissi

Prima che il mondo cada per sempre in fondo agli abissi

La notte non regala più la luce delle stelle

E l’aria è come cera bollente sopra la pelle

Affondo nella sabbia tra gli orrori e le rovine

Cosi che le mie membra siano terra di confine!

КИНГЕЙ ':

Отқа боялған аспаннан үйлердің үстіне күкірт жауады

Ажал гадес қақпасын ашады, көшелерді басып алады

Салт сияқты жараның үстіне тұз сеуеді

Ол зұлымдық діни қызметкерлердің құрбандық үстеліне адам өмірін ұсынады

Бұл геноцидке ашқан әрбір иттің тамағы

Кісі өлтірушілер, зорлаулар мен шейіттер, қырғындар, қырғындар мен қырулар

Ол жеті басты жыланның қарнында тұрады

Шыбындар мен оба шегірткелері мен аралар үйірлерін лақтыру

Ыстық жел қорғандардың тастарын жарып жібереді

Шаяндар сектасын айдаладан итермелеу

Жазықсыз адамдардың қаны Иорданияға төгіліп жатыр

Ыбырайымның ұрпақтарының қасиетті қабірлерін қорлаңыз

Бұл әр жарықшақты жауып тастайтын қақпалар

Қабырғалардың арғы жағында тасталған ағайындарға оқ ату

Бейбітшілік – тікенді көрпе астындағы көгершін

Мұнда зираттардың шекаралас жерлері орналасқан!

Табыттардың үстіне жерді лақтырып жатқанда көз жасымды жұтып қоямын

Бұл кресттер мен құлпытастар, бас сүйектер мен қаңқалар алқабында

Соңғы тұтылуды көру үшін жалғыз қалдым

Дүние тұңғиық түбіне мәңгі құламай тұрып

Түн енді жұлдыздардың жарығын бермейді

Ал ауа теріге ыстық балауыз сияқты

Мен сұмдық пен қирандылар арасында құмға батып кетем

Менің аяқ-қолым шекаралас болуы үшін!

МАМАҚ:

Ыстық шөл жел мен құм өлгендерді жасырады

Адам етінің сынықтары дененің иісі мен иісін тудырады

Беті жоқ аруақтардай жаппай бейіттерге жерленген

Қарсылас елдерде көтерілісшілермен бекіністер.

Әлсіз, күшті, қозғалған құдайға жалбарынады

Бірақ қан ағып кеткен бойда олардың құдайы басқа жаққа қарайды

Қатты жылаулар - бұл сіз ешқашан ұмытпайтын әндер

Саңыраулар әлемінде алаңдататын жағымсыз әңгімелер

Олар партизан туралы естеліктерді тірі қалдырады

Бұл енді ақ-қара фотосурет

Өйткені ол жерде не өледі, не жаудың оқына тойтарыс береді

Сол жүздердің ішінде мылтық жалғыз дос

Ал енді ұйқың келмей, армандарыңды ұмыттың

Күнәларыңмен жалғыз сергек қалғың келеді

Төбеден адасқан сарбаздай аңдыды

Осы шекаралас аймақтардағы тікенек сымнан ары.

Табыттардың үстіне жерді лақтырып жатқанда көз жасымды жұтып қоямын

Бұл кресттер мен құлпытастар, бас сүйектер мен қаңқалар алқабында

Соңғы тұтылуды көру үшін жалғыз қалдым

Дүние тұңғиық түбіне мәңгі құламай тұрып

Түн енді жұлдыздардың жарығын бермейді

Ал ауа теріге ыстық балауыз сияқты

Мен сұмдық пен қирандылар арасында құмға батып кетем

Менің аяқ-қолым шекаралас болуы үшін!

МЕГА:

Аспан күміске айналған сәт есіме түсті

Металлдың қызуы мен баяу тыныс кеудеден шығады

Таңдамай-ақ сарбаз болып туған, қызметші

Киімі мен дулығасы бар илаһи әділеттің

Топырақта ашу мен менсінудің арасында қысылған

Жоғалтқан балалары үшін көз жасы ісіп, жылағаны қандай

Жек көру оның бағасын сұрайды, мен оны қабылдаймын, мен өлемін

Адам ретінде, өйткені мен көптен бері шынжырда өлдім

GAMO:

Еденде жатып, жерде жатқан ағаларды көремін

Өшпенділікпен жыртылған, бүлікшілерсіз соғыс

Мұнай мен зергерлік бұйымдар қан бассейндерін жабады

Діндер мен қақпалар ең қиын жолдарды жауып тастайды

Басқыншылар, қорғанғандар, берілмейтіндерді атып тастайды

Жалған мифтер мен аңыздарды кім көреді, бірақ түсінбейді

Бізді тағдыр күтіп тұр, жұмақ батып барады

Таяу Шығыстағы бомбаға салынған мектеп сияқты!

Табыттардың үстіне жерді лақтырып жатқанда көз жасымды жұтып қоямын

Бұл кресттер мен құлпытастар, бас сүйектер мен қаңқалар алқабында

Соңғы тұтылуды көру үшін жалғыз қалдым

Дүние тұңғиық түбіне мәңгі құламай тұрып

Түн енді жұлдыздардың жарығын бермейді

Ал ауа теріге ыстық балауыз сияқты

Мен сұмдық пен қирандылар арасында құмға батып кетем

Менің аяқ-қолым шекаралас болуы үшін!