Una Lagrima Tuya - Mariano Mores, Enrique Lucero

Una lágrima tuya

me moja el alma,

mientras rueda la luna

por la montaña.

Yo no sé si has llorado

sobre un pañuelo

nombrándome,

nombrándome,

con desconsuelo.

La voz triste y sentida

de tu canción,

desde otra vida

me dice adiós.

La voz de tu canción

que en el temblor de las campanas

me hace evocar el cielo azul

de tus mañanas llenas de sol.

Una lágrima tuya

me moja el alma

mientras gimen

las cuerdas de mi guitarra.

Ya no cantan mis labios

junto a tu pelo,

diciéndote,

diciéndote,

lo que te quiero.

Tal vez con este canto

puedas saber

que de tu llanto

no me olvidé,

no me olvidé.

сенен бір көз жас

ол менің жанымды суландырады,

ай айналып бара жатқанда

Таудың жанында.

Білмеймін жыладың ба

орамалда

маған ат қою,

маған ат қою,

көңілсіз.

Мұңды және жүректен шыққан дауыс

сенің әніңнен,

басқа өмірден

менімен қоштас

Әніңіздің дауысы

бұл қоңыраулардың дірілінде

бұл мені көк аспанды елестетуге мәжбүр етеді

шуақты таңдарың туралы.

сенен бір көз жас

менің жаным дымқыл

олар жылап жатқанда

менің гитарамның ішектері.

менің ернім енді ән салмайды

шаштың қасында,

саған айтамын,

саған айтамын,

не мен сені жақсы көремін

Мүмкін осы әнмен шығар

біле аласыз ба

сенің жылағаның ше

Мені ұмытпа,

Мені ұмытпа.