На выдохе - M()eSTRo

Образ с картин, я тот, дирижер, во плоти!

Хотели марш Мендельсона, прости её !

Вот же ваш марш, похоронный, со старых пластин!

По шесть гвоздик, подарит небесный кассир, замутите с ним.

Взлетите с ним, и пох*й, что крылья в грязи,

Нн научил её, она мне глазами пи*дит…

Хочется в вальсе вести, но я увы припозднил,

Не суеверная, но так на всякий пальцы скрестит

А в мыслях сто паутин, и наш с ней стон поутих,

И нам осталось наверно лишь тыкнуть «stop"и уйти!

Пропал азарт, когда спалил пи*дежь по глазам,

Да были чувства, наверно, но «к той девчёнке, в бантах»!

Это финал, я перекрытый твой творческий кран,

Или фонтан, и вместо сердца теперь имплантант,

Я по фронтам, ведь прое*алась моя теплота,

Но тыкну рестарт, чтобы ты вспомнила грома раскат!

Время текло там, параллельные мутки с типом,

Рвала письмо и объясняла 'этот движ-рефлекторн'.

Чую нутром, что проживает глотая стекло,

Иди босиком, только по счастью, на небе седьмом.

На выдохе спой, ведь в твоем теле пульсирует кровь?

Пульсирует, сильно, посмотрим, нака вот лезвием, вскрой.

Любил как-будто бы трансёрфинг по законам Ньютона!

Но хороню тебя красиво, под залпы салютные…

Пусть кроет волнами тебя, под этот марш похоронный,

Ноты минорные, когда-то ей играл перебором,

Убей абортом в себе все эти чувства позорные,

Было так здорово, как-будто укол метадона.

Душу рвало так, было много «дворовых балонок'».

Все типа гордые принцессы, сосут, но в коронах.

Лишь документы wordа помнят всех блядей развальцованных,

Стал фантомом, ну, а вы с ним кончайте синхронно…

Я же злодейный, а в душе теперь дом с приведениями,

Ну, а в твоей душе пособия актрис колизейных!

Душевно плавишься, ты зря сейчас мурашками палишься.

Под эти пляски пьяных пальцев на клавишах.

Я знаю я в ее крови, захочешь выпустить, вот лови.

У нас с ней в пять этажей олимп, летим!

Суреттерден бейне, Мен дирижермін, тәнімде!

Олар Мендельсонның маршын қалайды, оны кешіріңіз!

Міне сенің маршың, жаназаң, ескі табақтардан!

Әрқайсысы алты қалампыр, көктегі кассир береді, онымен бірге араластырады.

Онымен бірге ұшып, қанаттары лайда екеніне мән бермеңіз,

Мен оған үйреттім, ол мені көзімен ұрады...

Мен вальс билегім келеді, бірақ кешігіп қалдым,

Ырымшыл емес, бірақ ол барлығына саусақтарын айқастырып жібереді

Ал менің ойымда жүз өрмек бар, Біздің еңіреп,

Бізге «тоқтату» дегенді соғып, кету керек шығар!

Көзге пи * деж күйгендегі толқу кетті,

Иә, сезімдер болған шығар, бірақ «сол бантикті қыз үшін»!

Бұл финал, мен сіздің шығармашылық краныңызды жауып тастадым,

Немесе фонтан, енді жүрек орнына имплант,

Мен майдандамын, өйткені менің жылуым жойылды,

Бірақ мен қайта іске қосуды басамын, осылайша сіз күн күркіреуін еске түсіресіз!

Уақыт сонда өтті, түрімен қатар турбуленттілік,

Ол хатты жыртып алып, «бұл қозғалыс рефлексін» түсіндірді.

Мен шыны жұтып өмір сүретінімді ішімде сеземін,

Жалаң аяқ жүріңіз, бақытымызға орай, жетінші аспанда.

Дем шығарған кезде ән айтыңыз, өйткені сіздің денеңіз қанға толып жатыр?

Ол қатты соғады, көрейік, енді пышақпен, оны ашыңыз.

Ол Ньютон заңдары бойынша трансферфингті жақсы көретін сияқты болды!

Бірақ мен сені әдемі түрде, сәлемдесу астында жерлеймін ...

Бұл жерлеу маршында ол сізді толқындармен жауып тұрсын,

Ноталар шамалы, ол тым көп ойнаған кезде,

Жасанды түсікпен ішіңіздегі осы ұят сезімдерді өлтіріңіз,

Бұл өте жақсы сезінді, метадон ағыны сияқты.

Жаным құсып, «аула балонкалары» көп болды.

Мақтаншақ ханшайымдардың барлық түрлері сорғыш, бірақ тәждерде.

Тек сөздік құжаттар барлық жезөкшелерді еске алады,

Ол елес болды, және сіз және ол синхронды аяқталады ...

Мен зұлыммын, бірақ менің жанымда қазір аруақ үй бар,

Жарайды, сіздің жаныңызда колизей актрисаларының пайдасы бар!

Ақыл-ой ерітіп жатырсың, енді босқа қаздың төбесін бересің.

Кілттерде мас саусақтардың осы билерінің астында.

Мен оның қанында екенімді білемін, егер сіз оны шығарғыңыз келсе, оны ұстаңыз.

Ол екеумізде бес қабатты Олимп бар, біз ұшамыз!