A Mulher Do Meu Patrão - Luiz Gonzaga

Eu tenho pena da mulher do meu patrão

Muito rica, tão bonita ai meu Deus que mulherão

Não tem meninos para não envelhecer

Mais nervosa sofre muito por não ter o que fazer

No atiço da panela, no batuque do pilão

Tem somente quinze filhos mais o xaxo do feijão

Sarampo catapora, mais roupa pra lavar

Resfriado, tosse braba, lenha para carregar

Pote na cabeça, tem xerém pra cozinhar

Tira o leite da cabrinha, tem o bode pra soltar

Vivo com minha nega num ranchinho que eu fiz

Não se queixa não diz nada e se acha bem feliz

Com tudo isso ainda sobra um tempinho um agrado um carinho eu não quero nem

dizer

Com tudo isso ainda sobra um tempinho e um moleque sambudinho todo ano é pra

nascer

Мен бастығымның әйелін аяймын

Өте бай, сондай сұлу, құдай-ау, қандай әйел

Қартаймайтын ұл жоқ

Не істеу керектігін білмегендіктен жүйкесі көп зардап шегеді

Атичо да панелада, батук до пилонында

Оның он бес баласы бар, оған қоса xaxo до бұршақтары бар

Желшешек қызылша, көбірек кір

Суық, ашулы жөтел, тасуға отын

Басына қазан, пісіретін ксерем бар

Кішкентай ешкінің сүтін ал, босататын ешкі бар

Мен өзім жасаған шағын ранчода теріскейлеріммен өмір сүремін

Шағымдамаңыз, ештеңе айтпаңыз және өзіңізді өте бақытты сезініңіз

Осының бәріне қарамастан, мен қаламайтын бір рахаттануға әлі аз уақыт қалды

айт

Осының бәріне әлі де аз уақыт қалды және жыл сайын самбудиньо балаға арналған

туған