El Cuervo - Los Carniceros del norte

Recuerdo claramente

que era en el negro Diciembre,

mientras cabeceaba soñoliento

de repente algo sonó,

como un rumor de alguien llamando

suavemente a la puerta de mi habitación,

cada chispazo de los truenos

hacía danzar en el suelo su espectro.

Ardientemente deseaba la aurora

buscando una distracción

para mi tristeza por su pérdida,

la rara y radiante joven

a la que los ángeles llaman Leonor,

para quien aquí…

nunca más habrá nombre.

Nunca más

podré volver a confiar en nadie.

Nunca más

daré la espalda a la vida y a la muerte.

Lengua de buitre,

sangre de gusanos,

cabellos de cadáver.

Devuélveme a mi ser,

hígado de conejo, jalea de araña.

Muero por liberar el alma atormentada de Leonor.

Como cuervo volaré siempre hacia tí querida soledad.

Nunca más volveré a tu acogedora cloaca.

Nunca más admiraré tu falta de escrúpulos.

Ahora dime mi más hermosa y preciada víbora.

Dónde lloran los cuervos en las frías noches de Diciembre.

Muero por liberar el alma atormentada de Leonor.

Como cuervo volaré siempre hacia tí querida soledad.

Y en el incierto crujir de la seda me estremecía,

me llenaba de fantásticos temores nunca sentidos,

que aunque a fin de calmar los latidos de mi corazón,

me embelesaba repitiendo:

Esa ave es alguien que viene a visitarme

y llama a la puerta de mi habitación

Un visitante que quiere entrar

y llama a la puerta de mi habitación.

Sólo eso, nada más.

Y dijo el Cuervo: Nunca más

анық есте сақтайды

қара желтоқсан еді,

ұйқылы-ояу бас изеп жатқанда

кенет бірдеңе естіледі,

біреудің қоңырау шалғаны сияқты

бөлмемнің есігінде ақырын,

найзағайдың әрбір ұшқыны

Ол өзінің елесін жерде биледі.

Арайлап таңның атысын тіледім

алаңдатуды іздейді

сенің жоғалтқаным үшін қайғыға,

сирек және жарқын жас

періштелер Элеонора деп атайтын,

мұнда кім үшін ...

аты ешқашан болмайды.

Енді ешқашан

Мен енді ешкімге сене алмаймын.

Енді ешқашан

Мен өмір мен өлімге бет бұрамын.

лашын тілі,

құрттардың қаны,

мәйіт шашы.

Мені болмысыма қайтар,

қоян бауыры, паук желе.

Мен Леонордың азап шеккен жанын босату үшін өлемін.

Қарғадай ұшамын саған қарай мәңгі жалғыздық.

Мен сіздің жайлы канализацияңызға ешқашан оралмаймын.

Мен сіздің ұқыпсыздығыңызға енді ешқашан таңданбаймын.

Енді менің ең әдемі және қымбат жыланымды айт.

Желтоқсанның салқын түндерінде қарғалар жылаған жер.

Мен Леонордың азап шеккен жанын босату үшін өлемін.

Қарғадай ұшамын саған қарай мәңгі жалғыздық.

Жібектің белгісіз сыбдырында мен селт еттім,

Мен ешқашан сезінбеген фантастикалық қорқыныштарға толы болдым,

Менің жүрегімнің соғуын тыныштандыру үшін

Мен қайталау арқылы таң қалдым:

Ол құс маған қонаққа келетін адам

және менің бөлмемнің есігін қақты

Кіргісі келетін келуші

және менің бөлмемнің есігін қақты.

Тек бұл, басқа ештеңе.

Ал Қарға: Енді ешқашан