Невский туман - Лидия Клемент

Нева в туман закутала мосты,

Оделся Невский в серый макинтош.

Я знаю, что сегодня где-то ты По городу осеннему идешь.

Я ветру нежно руки протяну,

Он мне дыханье губ твоих принес.

И сквозь туман в глаза я загляну,

Что светятся в дали, как сотни звезд.

Мне улицы расскажут о тебе,

И кленов пожелтевшая листва

Шепнет, что ты одни в моей судьбе

И только для тебя любви слова.

Туман пройдет, и над седой Невой

Раскинет небо снова синеву.

Мы встретимся, мы встретимся с тобой

Не в сказке, не во сне, а наяву.

Туман пройдет, и над седой Невой

Раскинет небо снова синеву.

Мы встретимся, мы встретимся с тобой

Не в сказке, не во сне, а наяву.

Нева көпірлерді тұманға орап алды,

Невский сұр маккинтош киінген.

Бүгін күзгі қаланың бір жерінде екеніңді білемін.

Қолымды жайлап желге созамын,

Ол маған ерніңіздің тынысын әкелді.

Тұман арқылы мен көзге қараймын,

Жүздеген жұлдыздар сияқты алыстан жарқырайды.

Көшелер маған сен туралы айтып береді

Ал үйеңкі сарғайған жапырақтар

Тағдырымда жалғызсың деп сыбырлайды

Және тек сізге деген махаббат сөздері.

Тұман өтеді, сұр Неваның үстінен өтеді

Аспанды қайтадан көгілдір етеді.

Біз кездесеміз, сенімен кездесеміз

Ертегіде емес, түсінде емес, шындықта.

Тұман өтеді, сұр Неваның үстінен өтеді

Аспанды қайтадан көгілдір етеді.

Біз кездесеміз, сенімен кездесеміз

Ертегіде емес, түсінде емес, шындықта.