Эй, цыганка - Леонсия Эрденко

Помню в детстве ранним утром,

Табор у реки…

Как цыганка незабудки бросила с руки.

Полевых цветов роняя лепестки,

Ай говорила что нет тоски

Эй, цыганка погоди, постой,

Дай ответ мне, дай ответ простой.

Через годы, через много лет.

Дай ответ мне, тот же дай ответ

Говорила что не будет горя на Земле,

Говорила, то что люди будут жить в добре…

Не покинет нас удача никогда

Только дорога… будет всегда!!!

И сбываются надежды, тех заветных слов.

И я чувствую, как прежде трепет лепестков.

Жаль конечно, что былого не вернуть,

А те незабудки ты не забудь!!!

Таңертең бала кезім есімде

Өзен жағасындағы Табор…

Оның қолынан лақтырылған сығандар сияқты.

Жапырақтарын тастаған дала гүлдері,

Ай сағыныш жоқ деді

Эй, сығандар, күтіңдер, күтіңдер,

Маған жауап беріңіз, маған қарапайым жауап беріңіз.

Арада көп жылдар өткен соң.

Маған жауап бер, маған да солай жауап бер

Ол жер бетінде қайғы болмайды деді,

Ол адамдар жақсы өмір сүретінін айтты ...

Сәттілік бізді ешқашан тастамайды

Тек жол... әрқашан болады!!!

Ал үміт ақталды, сол асыл сөздер.

Ал мен бұрынғыдай жапырақшалардың дірілдегенін сеземін.

Өкінішті, әрине, өткенді қайтару мүмкін емес,

Және сол ұмытпағандарды ұмытпа!!!