За гранью здравого смысла. Часть 1 - LeanJe

Гнев раскалённой любовью обнимет как родная мать

Целуя слёзы на обожжённых руках

Мёртвые губы вырвет у чёрного огня

Что бы спасти тебя — где ты?

Ау… кричи мне…

«Сгорай дотла сгорай дотла — за меня»

Гори, гори, гори

Гори, но не сжигай, иначе трудно жить

В протёртых суставах надежда искрой не протащит груз души

Я проснулся от грохота, сжаты губы от примесей

И рядом ёбаный фрик ухмыляясь мой домик целует не искренне

Мне кажется что-то погибло во мне, соли в изгибах колен

Моё тело дешевле чем скидки в ОКЕЙ и душа на отсидке в тюрьме

Я устал дышать мои вены забиты песком и их высмеял бог

И люди молчат пока воздух влетает их мыслями в гроб

Старый дельфин согреет в море слёз меня

Я убеждён что это сон сейчас

И я не спрячу от войны лицо в твоих плечах

Сгорит очаг и его пламя запретит кричать мне

Я устал жевать бинты во рту мать орёт — ты ли тут?

Я с тобой всегда, сейчас, потом, забудь, что зарыли труп

Ты найдешь меня хэштэгом в чёрной Библии

И я стану твоей самой родной религией

Гнев раскалённой любовью обнимет как родная мать

Целуя слёзы на обожжённых руках

Мертвые губы вырвет у чёрного огня

Что бы спасти тебя — где ты?

Ау… кричи мне…

«Сгорай дотла сгорай дотла — за меня»

Гори, гори, гори

Любовь — тлеет прохладным углём от ядовитой слюны

Бог — с телом, израненным лёг около убитой семьи

Самый сладкий демон дико счастлив моим горьким рекам — и теперь...

Я всего лишь повод чтобы ты мог пиздить эти полка хлеба

Нарисуй карандашами дома своего отца

Нарисуй как он тихонько задохнётся

Асфальт впитал в себя последние слова

Проклятой земли, больного солнца

Надави на меня сапогами так чтобы я не мог дышать

Я хочу, чтобы родители добили меня камнем по голове чтоб это все увидели друзья

Чтобы горечь и печали на моей могиле были заведомо неуместны я хочу бы ты радовался этому

И праздновал победу то что я причина равенства и света ради этого отправился на небо

Я не помню, как моя смерть стала инфо поводом до этого под страхом или голодом я спрашивал у бога тут

Мои поступки, сравнивали с подлостью я виноват да, но разве это плохо дядь?

Мы больны одинаково, в голове останутся раны ремиссий

Хочу быть последней смертью, которая останется за гранью здравого смысла

Ищу бога в палатах, борделях

На картах, в отелях, в бараках и бедах

Правду в ответах, в ответ только раны от ветра их правильных нету

Босыми ногами до гравия к свету чтоб истину грабить у неба

Чтоб бог мне тихонько сказал по секрету — за что он украл моё время

Слышу, как плачет планета ей сложно дышать под коленом и жизнь сгорает в огне

Ашу анадай ыстық махаббатпен құшақ жаяды

Күйген қолдардағы көз жасын сүйіп

Өлі ерін құсады қара оттан

Сізді құтқару үшін - қайдасыз?

Ой... маған айқайла...

«Күлге өртен, күлге күй – мен үшін»

Өрт, күйдір, күйдір

Өртен, бірақ күйме, әйтпесе өмір сүру қиын

Тозған буындарда үміт жанның жүгін ұшқынмен сүйретпейді

Мен айқайдан ояндым, еріндерім кірден қысылды

Ал менің үйімді жымиып тұрған любовниктің қасында шын жүректен сүймейді

Ішімде бірдеңе өліп қалғандай, тізе бүгілген жердегі тұз

Менің денем OKAY-дағы жеңілдіктерден арзан, ал жаным түрмеде

Тыныс алудан шаршадым, тамырларым құммен бітеліп, Құдай оларды мазақ етті.

Ал ауа олардың ойларын табытқа ұшырып жатқанда, адамдар үнсіз

Кәрі дельфин мені көз жасы теңізінде жылытады

Бұл енді арман екеніне көзім жетті

Ал мен сенің иығыңдағы соғыстан жүзімді жасырмаймын

Ошақ жанып, оның жалыны айқайға тыйым салады

Аузыма бинт шайнаудан шаршадым, анам айқайлайды - сен осындасың ба?

Мен әрқашан жаныңдамын, енді, міне, мәйітті жерлегендерін ұмыт

Сіз мені қара Библиядағы хэштегпен табасыз

Ал мен сенің туған дінің боламын

Ашу анадай ыстық махаббатпен құшақ жаяды

Күйген қолдардағы көз жасын сүйіп

Өлі ерін құсады қара оттан

Сізді құтқару үшін - қайдасыз?

Ой... маған айқайла...

«Күлге өртен, күлге күй – мен үшін»

Өрт, күйдір, күйдір

Махаббат - улы сілекейден салқын көмірмен тұтанады

Құдай - денесімен, жаралы, өлтірілген отбасының қасында жатыр

Ең тәтті жын менің ащы өзендеріме қуанады - енді ...

Мен жай ғана сылтаумын, сондықтан нанның сөрелерін сиқырлайсың

Әкеңнің үйлерін қарындашпен сал

Оның қалай тыныш тұншықтыратынын сызыңыз

Асфальт соңғы сөздерді сіңірді

Қарғыс атқан жер, ауру күн

Тыныс ала алмайтындай етігіңді маған кигіз

Мен ата-анам мені барлық достарым көретіндей етіп, басы таспен аяқтағанын қалаймын

Менің қабірімдегі ащылық пен мұңның орынсыз екені анық болды, сіз бұған қуанғаныңызды қалаймын.

Мен теңдік пен нұрға себепкермін деп жеңісті тойладым, осы үшін мен көкке бардым

Бұған дейін менің өлімім қалай ақпараттық оқиға болғаны есімде жоқ, қорқыныш немесе аштық кезінде осы жерде Құдайдан сұрадым

Менің қылықтарымды арамдықпен салыстырды, мен кінәлімін, иә, бірақ жаман абысындар ма?

Біз де солай ауырып жатырмыз, менің басымда ремиссия жаралары қалады

Мен ақылға сыймайтын соңғы өлім болғым келеді

Құдайды палаталардан, жезөкшелер үйлерінен іздеу

Карталарда, қонақүйлерде, казармаларда және қиындықтарда

Жауаптардағы шындық, жауап ретінде тек желден жаралар, олар дұрыс емес

Аспаннан шындықты тонау үшін жарыққа шағылға жалаң аяқ

Құдай маған жасырын түрде - неге ол менің уақытымды ұрлағанын айтып береді

Мен планетаның жылап жатқанын естимін, оның тізесінің астында дем алуы қиын, ал өмір отқа күйіп жатыр.