Самолёт - Лайда

Нездешний гость со стороны огня

Следит за мной в подзорную трубу

У ног его волчица и змея

И ворон на плече с глазами тьмы.

Я поднимаю серебром сады,

Где чёрная земля лежит в дыму.

Читай по звёздам имена мои,

Когда откроешь дверь в четвёртый Рим.

И смех и слёзы — неумелый грим,

Я тень на маске твоего лица.

Изгнанники невидимых пустынь

Глазами воскрешают города.

Озёра, на которых вечный лёд…

Моя судьба не ждёт — я самолёт…

Махну тебе серебряным крылом,

Лови меня сетями в голубом,

И я к тебе вернусь,

Вернусь, когда усну,

Когда поверю в то, что мы одни,

И нить между сердцами крепче сна.

И наши дни — тугая тетива.

Мы из огня,

Из белого огня.

Который спит за веками у птиц,

Туннели улиц уведут за край,

Туда, где нет ни мыслей, ни границ.

От жағасынан келген бөтен қонақ

Менің артымнан шпион арқылы жүреді

Оның аяғында қасқыр мен жылан

Иығында қараңғылық көздері бар қарға.

Күміспен бақтарды өсіремін,

Қара жердің түтінінде жатқан жері.

Менің есімдерімді жұлдыздар арқылы оқыңыз,

Төртінші Римнің есігін ашқанда.

Күлкі мен көз жасы - жарамсыз макияж,

Мен сенің жүзіңнің маскасындағы көлеңкемін.

Көзге көрінбейтін шөлдердің жер аударылғандары

Қалалар көздерімен тіріледі.

Мәңгілік мұзы бар көлдер...

Менің тағдырым күтпейді - мен ұшақпын ...

Мен саған күміс қанат беремін

Мені көк түсті торлармен ұстаңыз

Ал мен саған қайтамын

Мен ұйықтап қалғанда қайтамын

Мен жалғыз екенімізге сенгенде

Ал жүректер арасындағы жіп ұйқыдан да күшті.

Ал біздің күндеріміз өте тығыз жіп.

Біз оттанбыз

Ақ оттан.

Құстардың қабағында кім ұйықтайды,

Көшелердің туннельдері шетінен өтеді,

Ой жоқ жерде, шекара жоқ.