Día cero - la Ley

Veo lo que creo ver, no veo más

De lo que pueda contar, no recuerdo nada

No hay necesidad de hablarlo más

Creo creer, temo temer, que esto es verdad

La vida se nubló en su totalidad

Estoy perdido

Y no sé mirar lo que dejé allá atrás

En ese camino largo

Que un día me vio caminar

Nació esta ciega herida

Que borró hoy día mi ayer

Personas extrañas hablan de quien fui

Pretenden darme valor sin que sepan nada

No hay necesidad ni siquiera de llorar por estar así

Mi amnesia me dice absolutamente nada más

Que esa sensación de ansiedad

En ese camino largo

Que un dia me vio caminar

Quemé una biografía

Y soplé cenizas del ayer

No intenten enseñarme quién me quiso

Y a quién debo amar

Comienza el día cero

Y mañana su continuidad

Soplé cenizas del ayer

Y soplé cenizas de mi ayer

No intenten enseñarme

Quién me quiso y a quién debo amar

Quién me quiso y a quién debo amar

Көремін деп ойлағанды ​​көремін, енді көрмеймін

Менің білуімше, менің есімде ештеңе жоқ

Бұл туралы сөйлесудің қажеті жоқ

Менің ойымша, бұл шындық екеніне сенемін, қорқамын

Өмір толығымен бұлтты болды

Мен адасып қалдым

Ал артыма қалдырған нәрсеге қалай қарайтынымды білмеймін

сол ұзақ жолда

ол бір күні менің жүріп бара жатқанымды көрді

Бұл соқыр жара туды

Бүгін кешегі күнімді өшіріп тастады

Біртүрлі адамдар менің кім болғанымды айтады

Ештеңені білмей, маған баға бердім деп кейіп танытады

Мұндай болғаныма жылаудың қажеті жоқ

Менің амнезиям маған басқа ештеңе айтпайды

Сол мазасыздық сезімі

сол ұзақ жолда

Бір күні ол менің жүргенімді көрді

Мен өмірбаянды өртеп жібердім

Ал мен кешегі күлді ұшырдым

Мені кім сүйгенін үйретуге тырыспа

Ал мен кімді жақсы көруім керек

нөлден басталатын күн

Ал ертең оның сабақтастығы

Мен кешегі күлді шығардым

Ал мен кешегі күнімнің күлін ұшырды

маған үйретуге тырыспа

Мені кім сүйді, мен кімді жақсы көруім керек

Мені кім сүйді, мен кімді жақсы көруім керек