Одиночество - L'One

Мысли так носятся, от уха к уху, перекресток - переносица.

Одиночество, придет и набросится.

Буду не пускать, оно напроситься.

Батарея к черту села, и сон опять умотал,

Я прилип к кровати, в темноте мое тело - метал.

Комната стала похожа на камерный зал,

Слышно, о чем ты мечтал, слышно, о чем ты молчал, один.

Как постоянная величина, сказать, что нужно для счастья.

Перечень?

На!

Смотри не выйди феерично, прям из окна,

Тоже мне, храброе сердце, после бутылки вина.

Завязывай с этим, депрессию парень - отставить!

Ты знаешь, наркотики тут не помогут и только хуже ведь станет.

Звоню ей на цифры на память, ваш абонент сейчас занят.

Километры бесконечного космоса, одиночество между нами...

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Одиночество волком,

Подумал, забыл, отложил на полку.

Взгляд куда-то вдаль, голову под бейсболку.

"Welcome!"

В этом городе громко.

Этот мир сейчас интимен, как Лолита Набокова.

Я почти на грани, знаешь, но как минимум около.

Одиночество подкралось и резко затопало,

Режим Терминатор в режиме Олово.

Воздух какой-то невкусный, в мини-баре пусто, в голове пусто.

Грустно, словно под водой плыву, месье Жак-Ив Кусто.

Словно навалилась сверху тяжесть плит и груза,

Мои окна зашторены, словно задраены шлюзом.

Телефон сел, интернет все, сетевой suicided,

Пора бы мне космическую Одиссею закрыть, и списать.

Или мне все же поспать, черный монолит, когда надо догнать,

Функцию мысленно "Pause".

"Pause".

Мне надо поспать!

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Ой тозған сонша, Құлақтан құлаққа, Жол айрығы – мұрын көпірі.

Жалғыздық келіп, жарқырайды.

Мен оны кіргізбеймін, ол оны сұрайды.

Батарея тозаққа кетті, ал арман қайтадан шаршады,

Төсекке жабысып қалдым, қараңғыда денем темір.

Бөлме камералық залға айналды,

Сенің армандағаныңды естимін, үндемегеніңді жалғыз естимін.

Тұрақты ретінде бақыт үшін не қажет екенін айтыңыз.

Айналдыру керек пе?

Үстінде!

Қараңыз, сиқырлы түрде терезеден шықпаңыз,

Мен де, батыл жүрек, Шарап ішкен соң.

Одан бас тарт, депрессия жігіті - бір жағына қой!

Білесіз бе, бұл жерде есірткі көмектеспейді және ол тек нашарлайды.

Мен оған есте сақтау үшін нөмірлерге қоңырау шаламын, сіздің абонентіңіз қазір бос емес.

Шектеусіз кеңістік, арамыздағы жалғыздық...

Ең жалғыз күн.

Ешкім еш жерде болмаған кезде.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.

Ешкім еш жерде болмаған кезде.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.

Қасқырдай жалғыздық

Мен ойладым, ұмытып қалдым, сөреге қойдым.

Алысқа қарап, бейсбол қалпақшасының астына басыңыз.

«Қош келдіңіз!»

Бұл қалада қатты.

Бұл әлем енді Лолита Набокова сияқты жақын.

Мен шетте қалдым, білесіз бе, бірақ жақын жерде.

Жалғыздық көтеріліп, күрт таптады,

Қалай режиміндегі терминатор режимі.

Ауа әйтеуір дәмсіз, мини-бар бос, басым бос.

Мен су астында жүзіп бара жатқандай мұңды, Жак-Ив Кусто мырза.

Тәрелкелер мен жүктердің салмағы жоғарыдан түскендей,

Менің терезелерім пердемен жабылған, олар ауа құлпымен жабылған сияқты.

Телефон өлді, интернет бәрі, желі өз-өзіне қол жұмсады,

Маған Одиссея кеңістігін жауып, оны есептен шығару уақыты келді.

Әлде мен әлі ұйықтай аламын ба, қара монолит, қуып жету керек кезде,

Ойша «Үзіліс» функциясын орындаңыз.

Кідірту.

Мен ұйықтауым керек!

Ең жалғыз күн.

Ешкім еш жерде болмаған кезде.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.

Ешкім еш жерде болмаған кезде.

Ең жалғыз күн.

Ең жалғыз күн.