Moje Bieszczady - KSU

Góry aż do nieba

I zieleni krzyk

Polna droga pośród kwiatów

I złamany krzyż

Strumień skryty w mroku

I zdziczały sad

Stara cerkiew pod modrzewiem

I pęknięty dzwon

Zarośnięty cmentarz

Na nim dzikie bzy

Ile łez i ile krzywdy ile ludzkiej krwi

Księżyc nad Otrytem

Niebo pełne gwiazd

Tańczą szare popielice

San usypia nas

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą pola dawnych wsi

Kto je orał kto je zasiał

Nie pamięta nikt

Skrzypią martwe świerki

To drewniany płacz

Świat się kończy w Sokolikach

Dalej tylko las

Druty na granicy

Dzielą nacje dwie

Dzieli ściana nienawiści

I przeraża mnie

San jest taki płytki

Gdzie Beniowej brzeg

Dzieli ludzi

Dzieli myśli

Straszny jego gniew

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Аспанға дейін таулар

Және жасыл айқай

Гүлдер арасындағы қара жол

Және сынған крест

Қараңғыда жасырылған ағын

Және жабайы бақ

Қарағайдың астындағы ескі шіркеу

Және сынған қоңырау

Өсіп кеткен зират

Үстінде жабайы сирень

Қанша жылап, қанша зиян, қанша адам қаны

Отрыт үстіндегі ай

Аспан жұлдыздарға толы

Сұр жатақхана билеп жатыр

Сан бізді ұйықтатады

Бұл олар

Бұл менің Биешцади тауларым

Бұрынғы ауылдар қызылша өскен

Оларды кім жыртты, кім септі

Ешкім есіне түсірмейді

Өлген шыршалар сықырлайды

Бұл ағаш айқай

Соколикиде дүние бітеді

Сонда тек орман

Шекарадағы сымдар

Екі ұлт бөлінеді

Ол өшпенділік қабырғасымен бөліседі

Және бұл мені қорқытады

Сан өте таяз

Бениованың жағасы қай жерде

Ол адамдарды бөледі

Ой бөліседі

Оның ашуы қорқынышты

Бұл олар

Бұл менің Биешцади тауларым