Кабриолет - Коста Лакоста

Нету сомнений в том, что трава будет белой

Вокруг тебя со мною

Радуга в небе, люди лишь тени

Мыслить во мне, глубоко утонем

Солнца лучи под платьем белым

Мысли в ночи, согревается тело

Давай помолчим под лунным светом

И мы с тобою раздеты

А на заднем сидении летом кабриолета

Он уносит, как волосы ветром, туда, где я не был

А на заднем сидении летом кабриолета

Он уносит, как волосы ветром, туда, где я не был

Время покинуло нас навсегда

И под инеем имя осталось надолго

Кто-то попросит, чтоб я замолчал

Но стереть не получится лица на фотках

Ты не настоящая, я напомнил сам себе

За закрытым ящиком мы увидим только тень

Паутина надо мной, запутала сердце

Я проснусь когда-нибудь, и мы с тобой не встретимся

А на заднем сидении летом кабриолета

Он уносит, как волосы ветром, туда, где я не был

А на заднем сидении летом кабриолета

Он уносит, как волосы ветром, туда, где я не был

Шөптің ақ болары сөзсіз

сенің айналаңда менімен бірге

Аспандағы кемпірқосақ, адамдар тек көлеңке

Менде ойла, тереңге батып алайық

Ақ көйлектің астынан күн сәулесі

Түндегі ой, дене қызады

Ай сәулесінің астында үнсіз болайық

Ал сен екеуміз шешінеміз

Ал жазда кабриолеттің артқы орындығында

Шаштай желмен ұшады, Мен болмаған жерге.

Ал жазда кабриолеттің артқы орындығында

Шаштай желмен ұшады, Мен болмаған жерге.

Уақыт бізді мәңгілікке қалдырды

Ал қырау астында аты ұзақ сақталды

Біреу үндемеуімді сұрайды

Бірақ сіз суреттердегі беттерді өшіре алмайсыз

Сен шынайы емессің, өзімді есіме түсірдім

Жабық қораптың артында біз тек көлеңке көреміз

Үстімде тор, жүрегімді шатастырды

Мен бір күні оянамын, біз кездеспейтін боламыз

Ал жазда кабриолеттің артқы орындығында

Шаштай желмен ұшады, Мен болмаған жерге.

Ал жазда кабриолеттің артқы орындығында

Шаштай желмен ұшады, Мен болмаған жерге.