На Север - Хвангур

Как почувствовал он сердцем вышел срок!

По лесам да по курганам — путь далек

Да по рекам на ладьях — долгие дни

Из родных дубрав — до Северной Земли

Белым камнем по спиралям да кругам

Птицей-соколом к скалистым берегам

Из березовой, берестяной Руси

Весть из дома, ветер, ты мне принеси!

Как могучий ствол везли на лошадях

Буйно рвал рубахи ветер во полях

Средь седых камней, хранящих пыль веков

Гость молчал — не любит Север лишних слов.

Черствый хлеб жевал, водою ключевой

Запивал, вставал с утра вместе с зарей

Не с женою спал, а с ясною луной

В Небеса глядел, где вечен звезд покой.

А во светлый день — не покладая рук

Он работал — по просторам гулкий стук.

Плыл — как ворожил, сплетаясь в странный лад

Завсегда на тайны Север был богат.

И рождался лик под Небом средь ветров

Средь камней да ярых жертвенных костров.

Знал лишь Велес Мудрый тот заветный миг

Когда Дух его во образе возник!

И взглянули в мир глубокие глаза

Слава Велесу!

— одно в тиши сказал

Поклонился, отложив острый резец

Завершен был труд, работе всей конец.

И ушел он — по траве да по камням

Провожали его ветры по полям

И прощался с ним край Велеса навек

Вдаль смотрел Бог;

уходил вдаль человек!

Ол уақыттың өткенін жүрегімен сезінді!

Ормандар арқылы және қорғандар арқылы - жол алыс

Иә, қайықтағы өзендердің жағасында – ұзақ күндер

Туған емен ормандарынан Северная Земляға дейін

Спиральдар мен шеңберлердегі ақ тас

Тас жағаларға сұңқардай

Қайыңнан, қайың қабығынан Ресей

Үйден хабар, жел, әкел!

Құдіретті діңді атқа мінгізгендей

Егістегі жел жейделерді қатты жыртып жіберді

Ғасырлар шаңын сақтайтын сұр тастардың ішінде

Қонақ үндемеді – Солтүстік артық сөзді ұнатпайды.

Шайналған ескі нан, негізгі су

Мен іштім, таңмен бірге тұрдым

Мен әйеліммен емес, ашық аймен ұйықтадым

Мен жұлдыздар мәңгі тыныш болатын Аспанға қарадым.

Ал жарқын күнде - жалықпай

Ол жұмыс істеді - кең аумақтарды қағып кетті.

Қалқыған – сәуегейлік айтып, біртүрлі тоғысқан

Солтүстік әрқашан құпияға бай болды.

Аспан астындағы желдің арасында бір жүз туды

Тастар мен жалынды құрбандық оттарының арасында.

Бұл қымбат сәтті тек Дана Велес білді

Оның Рухы пішінде пайда болған кезде!

Және әлемге терең көзбен қарады

Велеске даңқ!

– деді бір нәрсені үнсіз қалдырып

Тағзым етті, Өткір қашауды қойып

Жұмыс бітті, жұмыс бітті.

Ал ол қалды - шөптің үстінен және тастардың үстінен

Желдер оны өрістер арқылы сүйемелдеп жүрді

Ал Велес елі онымен мәңгі қоштасты

Құдай алысқа қарады;

адам кетіп қалды!