Правила - ХОРС

Небо не в клетку, но делится ЛЭПами, нас разделяя по разным участкам

Солнце прячется под козырьком кепки, словно не хочет принимать участие

В бесконечном бреду, что доходит до пика абсурда

Однажды я в бесконечность уйду, но снова будильник разбудит под утро

И снова я здесь окажусь, где с проекцией разума буду до ночи

И сам себя попрошу перестать узнавать реальности почерк

Ведь это совсем ни к чему, она давит лишь сильно на шею

И вот я уже пересёк последним черту, хоть и искренне верил в победу

Когда к чёрту пошлю я правила те

Хочу, чтоб твой силуэт танцевал в темноте

Ведь мой однажды пропал, растворился в тебе

Вопроса не задавал, но вновь услышу в ответ

Когда к чёрту пошлю я правила те

Хочу, чтоб твой силуэт танцевал в темноте

Ведь мой однажды пропал, растворился в тебе

Вопроса не задавал, но вновь услышу в ответ

«К чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту правила

Или чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным набело

К чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту правила

Или чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным…»

Ты должен страдать и стараться, приз по регламенту будет один,

Но как итог закроешься в панцирь, не желая знать окружающий мир,

А после себя там оставишь, взлетев над землею, где часть от души схоронил

Назад оглянуться нельзя сказали и заново путь нельзя длинный пройти

Нарушаешь правила жизни, значит ты еретик

Стрелки на «без десяти одиннадцать» и мне пора идти,

Но могу остаться навечно, если построим мы дамбу от всех

И может мне станет полегче когда пошлю к чёрту я правила те

И снова я здесь окажусь, где с проекцией разума буду до ночи

И сам себя попрошу перестать узнавать реальности почерк

Ведь это совсем ни к чему, она давит лишь сильно на шею

И вот я готов первым пересечь черту, ведь я в правила эти не верю!

Когда к чёрту пошлю я правила те

Хочу, чтоб твой силуэт танцевал в темноте

Ведь мой однажды пропал, растворился в тебе

Вопроса не задавал, но вновь услышу в ответ

Когда к чёрту пошлю я правила те

Хочу, чтоб твой силуэт танцевал в темноте

Ведь мой однажды пропал, растворился в тебе

Вопроса не задавал, но вновь услышу в ответ

«К чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту правила

Или чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным набело

К чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту, к чёрту правила

Или чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным, чёрным…»

Аспан торда емес, бізді әртүрлі бөліктерге бөлетін электр желілерімен бөлінген

Күн қатысқысы келмегендей қалпақшаның қалқасының астына тығылады

Абсурдтың шыңына жеткен шексіз делирийде

Бір күні мен шексіздікке барамын, бірақ қайтадан оятқыш мені таңертең оятады

Тағы да мен өзімді осында табамын, онда мен ақыл-ойдың проекциясымен түнге дейін боламын

Ал мен өзімді қолжазбаның шындығын тануды тоқтатуды сұраймын

Өйткені, бұл мүлдем пайдасыз, ол тек мойынға қатты басады

Ал енді мен жеңіске шын жүректен сенгеніммен, соңғы сызықтан өттім

Мен бұл ережелерді қашан жіберемін

Мен сенің силуэтің қараңғыда билегенін қалаймын

Өйткені, менің бір кездері жоғалып кетті, сенде еріді

Мен сұрақ қойған жоқпын, бірақ жауап ретінде қайта естимін

Мен бұл ережелерді қашан жіберемін

Мен сенің силуэтің қараңғыда билегенін қалаймын

Өйткені, менің бір кездері жоғалып кетті, сенде еріді

Мен сұрақ қойған жоқпын, бірақ жауап ретінде қайта естимін

«Бля, блят, блят, блят, блят, блять ережелерін

Немесе қара, қара, қара, қара, қара, қара ақ

Бля, блят, блят, блят, блят, блять ережелерін

Немесе қара, қара, қара, қара, қара, қара, қара, қара...»

Сіз азап шегіп, тырысуыңыз керек, ережеге сәйкес бір ғана жүлде болады,

Бірақ нәтижесінде сіз айналаңыздағы әлемді білгіңіз келмей, өзіңізді қабықшаға жабасыз,

Сіз өзіңізді сол жерде қалдырғаннан кейін, жерден жоғары ұшып, жаныңыздың бір бөлігін көмгенсіз

Сіз артқа қарай алмайсыз, деді олар, және сіз қайтадан ұзақ жолға бара алмайсыз

Сіз өмірдің ережелерін бұзасыз, сонда сіз бидғатсыз

«Он минутқа он бірге» жебелер және менің кететін уақыт келді,

Бірақ бәрінен бөгет тұрғызсақ, мен мәңгі қала аламын

Мүмкін мен тозаққа жіберген кезде өзімді жақсы сезінетін шығармын, мен оларды басқардым

Тағы да мен өзімді осында табамын, онда мен ақыл-ойдың проекциясымен түнге дейін боламын

Ал мен өзімді қолжазбаның шындығын тануды тоқтатуды сұраймын

Өйткені, бұл мүлдем пайдасыз, ол тек мойынға қатты басады

Ал енді мен бірінші болып өтуге дайынмын, өйткені мен бұл ережелерге сенбеймін!

Мен бұл ережелерді қашан жіберемін

Мен сенің силуэтің қараңғыда билегенін қалаймын

Өйткені, менің бір кездері жоғалып кетті, сенде еріді

Мен сұрақ қойған жоқпын, бірақ жауап ретінде қайта естимін

Мен бұл ережелерді қашан жіберемін

Мен сенің силуэтің қараңғыда билегенін қалаймын

Өйткені, менің бір кездері жоғалып кетті, сенде еріді

Мен сұрақ қойған жоқпын, бірақ жауап ретінде қайта естимін

«Бля, блят, блят, блят, блят, блять ережелерін

Немесе қара, қара, қара, қара, қара, қара ақ

Бля, блят, блят, блят, блят, блять ережелерін

Немесе қара, қара, қара, қара, қара, қара, қара, қара...»