What Time Is It? - Ken Nordine

There was this guy who was a regular guy who lived a regular life

Got up 7:30 every morning

Had the same breakfast

Kissed the same wife goodbye every morning

Went to the same office

Came home Monday through Friday

On Saturdays, he played with the children

Did handywork around the house

Sundays, he took the family out on the station wagon to the suburbs

And there, they looked at the houses and the trees, the billboards,

the gasoline stations, and the railroad crossings

And his life might have gone on like this forever

Except one night, something strange happened to him

You see, he went to bed at 10:30

And some of his friends stayed up later

And one of them, closing up a place that closed at two in the morning,

decided to call this «regular liver»

And said, «What time is it?», on the telephone

When he woke up and he said, «Who's this?

Who’s this?

It’s, it’s,

it’s two o’clock in the morning, it’s no time to call.

Bye!»

But the practical joker called every night, two o’clock in the morning

He did this for two weeks

Friend said, «Who is it?

Stop!»

Finally, after two weeks, the practical joker lost interest in the joke and did

stop

Then came two o’clock and the phone didn’t ring

So he woke up

«Why isn’t the phone ringing?»

He discovered that the only way that he could go back to sleep was to say, «What time is it?»

Look at his watch and say, «two o’clock»

And he could sleep

He did this a couple of nights until he began to think:

«It's two o’clock where I am

What time is it in New York?

Or in Hollywood?

Or in London?

Or Hong Kong?

And Cairo?»

He didn’t know

So the next day, he went out and he bought himself some clocks

He got clocks from all over and he put them all over the walls

And the time was there

He knew what time it was everywhere that counted

And this made him feel comfortable

He became so interested in time that he got little egg timers and gave them

away as presents

He read about time in, in books

Sidereal time: time way out in the universe

He knew what time it was on Arcturus and the Pleiades and the Milky Way

One night, though, at two o’clock in the morning, the light wouldn’t go on;

the fuse had blown

But suddenly, he realized he knew what time it was without even looking

Not only in the important cities of this world, but in the entire universe

And naturally, began to brag a little the next day

He told people, «I know what time it is»

And they tested him and he did know

The Administration had changed at this particular time and they wanted to save

money

So they got rid of all their astronomers, all their telescopes, their weights

and measures

And they put this man in Washington in a little room

Where he sits to this day, simply saying:

«BEEP.

The time now is…»

Қарапайым өмір сүретін қарапайым жігіт болатын

Күн сайын таңертең 7:30 тұру

Дәл осындай таңғы асты ішті

Күнде таңертең сол әйелімен қоштасатын

Сол кеңсеге  барды

Дүйсенбіден жұмаға дейін үйге келді

Сенбі күндері ол балалармен ойнайтын

Үйдің айналасында қолмен жұмыс жасады

Жексенбі күндері ол отбасын вагонмен қала маңына апарды

Сол жерде олар үйлер мен ағаштарға, билбордтарға қарады,

жанармай құю станциялары, темір жол өткелдері

Оның өмірі осылай мәңгілікке жалғасуы мүмкін

Бір түнді қоспағанда, оған оғаш нәрсе болды

Көрдіңіз бе, ол 10: 30-да ұйықтады

Оның кейбір достары кейінірек тұрды

Және олардың бірі, таңертең екіде жабылған жерді жабады,

бұны                                                                                                                                                                            атын |

Телефонмен: «Сағат неше?» деді

Оянған кезде, ол: «Бұл кім?

Бұл кім?

Бұл, бұл,

Таңертеңгі сағат екі, қоңырау шалу уақыты келді.

Сау бол!»

Бірақ практикалық әзілкеш күн сайын түнгі сағат екіде қоңырау шалды

Ол бұл әрекетті екі апта бойы жасады

Досым: «Бұл кім?

Тоқта!»

Ақырында, екі аптадан кейін практикалық әзілкеш әзілге  қызығушылығын жоғалтып, жүрді

Тоқта

Сағат екі болды, телефон шырылдамады

Сондықтан ол оянды

«Телефон неге шырылдамайды?»

Ол ұйқыға қайта оралудың жалғыз жолы: «Сағат неше болды?» деп айту екенін анықтады.

Оның сағатына қарап, «сағат екі» деңіз

Және ол ұйықтай алды

Ол ойлай бастағанша бір-екі түн  осылай істеді:

«Мен тұрған жерде сағат екі болды

Нью-Йоркте сағат неше болды?

Немесе Голливудта ма?

Немесе Лондонда ма?

Немесе Гонконг па?

Ал Каир?»

Ол білмеді

Келесі күні ол сыртқа шығып, ол өзін-өзі сатып алды

Ол сағаттарды әр жерден алып, қабырғаларға іліп қойды

Ал уақыт сонда болды

Ол барлық жерде сағаттың неше екенін білді

Және бұл оған өзін жайлы сезінді

Уақытқа қызығатыны сонша, жұмыртқа таймерлерін алып, берді

Сыйлық ретінде  алыс

Ол уақыт туралы кітаптардан оқыды

Сидералды уақыт: ғаламдағы уақыттан шығу

Ол Арктур, Плеиада және Құс жолында сағат неше екенін білді.

Алайда бір түнде түнгі сағат екіде жарық сөнбейді;

сақтандырғыш жарылды

Бірақ кенеттен ол сағаттың неше болғанын қарамай-ақ білетінін түсінді

Бұл әлемнің маңызды қалаларында ғана емес, бүкіл ғаламда

Әрине, келесі күні аздап мақтана бастады

Ол адамдарға: «Мен сағат неше екенін білемін» деді.

Олар оны сынады және ол білді

Әкімшілік дәл осы уақытта өзгерді және олар үнемдегісі келді

ақша

Осылайша олар барлық астрономдарынан , барлық телескоптарынан , салмақтарынан  құтылды

және шаралар

Олар бұл адамды Вашингтонға кішкене бөлмеде қойды

Ол осы күнге дейін қайда отырады, жай ғана айтады:

«БИП.

Қазір уақыт…»