Leppäyön Löyly - Jonne

Synnyin suurelle kivelle

Pimeän yön yltä vieden

Kaiken kaadoin yön edestä

Olen sen yön nuori polku

Eivät kuule kuulevaiset

Näkeväiset ei nähdä saata

Eivät tiedä tietäväiset

Suosta Surman suututtaman

Minä nousen yksin yössä

Pimeän polun alalla

Tumma taivas helmanani

Olen tähtivyön säteitä

Minusta elää pimeys

Jonka polku poikki kuihtui

Tieni päättyy jalkain alla

Paikalle lepäävän mullan

Vaan yksi on kirkas täällä

Valo kuolleen vaikenevan

Sitä katsot surmasilmin

Surua elämän itkun

Minä synnyin koivun alle

Isäin illan iltamalle

Vaan ei ollutkaan eloni

Nurmen nuorta nousemista

Minä vaivuin metsän alle

Kaarnan kartanon perälle

Lepäsin sammaleen sylissä

Haudan haaska herteillani

Syttyy löylyni lumessa

Loistaa hanki haapain alla

Minä en elämää tahdo

En nousta, en päivää nähdä

Minä yöstä kaipuun nostan

En eloa päivän päältä

Kuolemani kuulle annan

Liekin yöstä yksinäisen

Olen itse vainon lapsi

Kuolleenvuode kehtonani

Näkyvät minusta illat

Ei sammuta sade minua

Minä synnyin nurmen päälle

Nyt on nuori alla aamun

Sen kevään minusta saivat

Leppälehdosta vereni

Synnyin suurelle kivelle

Pimeän yön yltä vieden

Kaiken kaadoin yön edestä

Olen sen yön nuori polku

Eivät kuule kuulevaiset

Näkeväiset ei nähdä saata

Eivät tiedä tietäväiset

Suosta Surman suututtaman

Synnyin suurelle kivelle

Pimeän yön yltä vieden

Kaiken kaadoin yön edestä

Olen sen yön nuori polku

Eivät kuule kuulevaiset

Näkeväiset ei nähdä saata

Eivät tiedä tietäväiset

Suosta Surman suututtaman

Minä kerran tulta kannoin

Yhden vein veden edestä

Sillä kertaa vannoin ilman

Mullan ja tulen palavan

Silloin kasvoin liekikseni

Alle maan ja päivän mullan

Olen löyly leppäyössä

Vyössä verta veljestäni

Olen ikuinen yö pimeä

Puiden varjo kastemaassa

Sammaleinen suo sumussa

Ilta ilman päättymistä

Мен үлкен жартастың үстінде дүниеге келдім

Қараңғы түнді шығару

Түннің алдында бәрін төгіп тастадым

Мен сол түнде жас жолмын

Мойынсұнушыны тыңдама

Көрген адам көрінбейді

Білімділерді білмеу

Өлім қаһарына бат

Мен түнде жалғыз тұрамын

Қараңғы жолдың өрісінде

Қараңғы аспан менің қолымда

Мен жұлдыздар белдеуінің сәулесіндемін

Менің ойымша, қараңғылық өмір сүреді

Сол жолы солып қалған

Жол аяқ астынан аяқталады

Топырақ орнында қалады

Бірақ мұнда бір жарық

Өлгендердің нұры үнсіз

Сіз оған өлім көзімен қарайсыз

Өмірдің мұңы жылайды

Мен қайыңның түбінде дүниеге келдім

Әкенің кешкі түні

Бірақ бұл менің өмірім емес еді

Шөптің жас өрлеуі

Мен орманның астын қаздым

Каарна Манорының артқы жағында

Мен мүктің тізесінде демалдым

Мен қабірімді жүрегімде босқа жіберемін

Менің буым қарда тұтанады

Жарқыраңыз, төмендегі кадрларды алыңыз

Мен өмірді қаламаймын

Тұрмаймын, күн көрмеймін

Мен түнді аңсаймын

Мен күнмен өмір сүрмеймін

Мен өлгенімді естимін

Жалғыз түннің жалыны

Мен өзім де қуғын-сүргіннің баласымын

Бесігімде өлі төсек

Мен кештерді көремін

Маған жауған жаңбырды өшірме

Мен шөпте тудым

Қазір таңның астында жас

Мен сол көктемді алдым

Алдар тоғайындағы қаным

Мен үлкен жартастың үстінде дүниеге келдім

Қараңғы түнді шығару

Түннің алдында бәрін төгіп тастадым

Мен сол түнде жас жолмын

Мойынсұнушыны тыңдама

Көрген адам көрінбейді

Білімділерді білмеу

Өлім қаһарына бат

Мен үлкен жартастың үстінде дүниеге келдім

Қараңғы түнді шығару

Түннің алдында бәрін төгіп тастадым

Мен сол түнде жас жолмын

Мойынсұнушыны тыңдама

Көрген адам көрінбейді

Білімділерді білмеу

Өлім қаһарына бат

Мен бір кездері от алып жүрдім

Мен судың алдында біреуін алдым

Сол кезде мен онсыз ант бердім

Топырақ пен от жанып жатыр

Сол кезде мен жалынға айналдым

Жер мен күннің топырағы астында

Мен түнде пароходпын

Менің ағамнан келген қан

Мен мәңгі қараңғы түнмін

Шық жердегі ағаштардың көлеңкесі

Тұмандағы мүкті батпақ

Аяқталмаған кеш