Dorraine of Pontchartrain - Johnny Cash

As I walked by the lake one day by chance my Dorraine passed my way

Then she and I walked hand in hand on the banks of Ponchartrain

I pinned a flower on her heart, I swore we’d never be apart

She vowed her love forever and as I kissed her did the same

Dorraine, my Dorraine, my dark haired little angel

My belle of Ponchartrain

We sat down on the dock and with our hearts and fingers locked

We laughed and talked and joked about when our names are the same

And joking I said honey are you marrying me for money

And it took just one quick look to tell it hurt my dear Dorraine

She jumped and stood above me and she cried why you don’t love me

I’m rowing home across the lake you won’t see me again

I called and called some more but she rowed fast from the shore

And the clouds brought by a wind began to rain on Ponchartrain

Dorraine, I called Dorraine

Come back my little angel my belle of Ponchartrain

The storm should make her learn that she should make a swift return

But as the rain fell harder I lost sight of my Dorraine

As panic gripped my heart I drew the oars and made my start

To look for her on raging waters and the rain on Ponchartrain

At darkness I still called but no one heard my cries at all

And when the daybreak came then others helped me look for my Dorraine

But there was not a thing afloat except the oars from her rowboat

For all was lost upon the choppy waves and rain on Ponchartrain

Now I come day after day to where my sweetheart rowed away

And I gaze across the water of the rainy Ponchartrain

Just one thing and nothing more ever floated back to shore

Was this flower I hold it is the one I pinned on my Dorraine

Dorraine, my Dorraine, my dark haired little angel

My belle of Ponchartrain

Бір күні көлдің жағасында                                           кездейсоқ                                      кездейсоқ                                                                              кездейсоқ

Сосын ол екеуміз қол ұстасып Пончартрейн жағасында жүрдік

Мен оның жүрегіне гүл қадым, Ешқашан ажырамасқа ант еттім

Ол сүйетініне мәңгілік ант берді, мен оны сүйгенімде де солай істедім

Доррейн, менің Дорренам, қара шашты кішкентай періштем

Пончартрейндегі менің белл

Жүрегіміз бен саусақтарымызды бекітіп, докқа отырдық

Аты-жөніміз бірдей болған кезде күліп, әңгімелесіп, қалжыңдайтынбыз

Мен қалжыңдап, жаным, маған ақша үшін үйленесің бе дедім

Қымбатты Доррейнді ренжіткенін айту үшін бір-ақ рет қарау керек болды

Ол секірді де, үстімде тұрды да, сен мені неге жақсы көрмейсің деп жылады

Мен көлдің арғы жағында үйге қайтып бара жатырмын, мені енді көрмейсің

Қоңырау шалып, тағы да телефон соқтым, бірақ ол жағадан тез есіп кетті

Пончартрейде жел әкелген бұлттар жаңбыр жауа бастады

Доррейн, мен Доррейнге қоңырау шалдым

Қайтып кел, менің кішкентай періштем, Пончартрейннің белдемесі

Дауыл оған тез оралу керектігін білуге ​​мәжбүр етуі керек

Бірақ жаңбыр күшейген сайын мен Доррейнді көрмей қалдым

Жүрегімді үрей билеген кезде мен ескектерді тартып, жұмысты бастадым

Понхарстрада өздерін ағып жатқан сулар мен жаңбырдан іздеу

Қараңғыда  мен          әлі                                  бір   айқай  |

Таң атқанда, басқалар маған Доррейнді іздеуге көмектесті

Бірақ оның қайықтарының ескектерінен басқа ештеңе қалмады

Пончартрейндегі толқындар мен жаңбырдың астында бәрі жоғалды

Енді мен күннен күнге   сүйіктім қазық қатқан жерге  келемін

Мен жаңбырлы Пончартрейннің суына қараймын

Бір ғана нәрсе және бұдан артық ештеңе жағаға қалып кетпеді

Мен ұстаған гүл осы ма еді, бұл менің Доррейнаға қадалған гүл

Доррейн, менің Дорренам, қара шашты кішкентай періштем

Пончартрейндегі менің белл