Berlin 38 (Next Year in Jerusalem) - Jerusalem

I was twenty-five in Berlin '38.

I had just bought a little store, and the war was close

Then I met her, Rebekah with her wonderful smile.

And I was in love, and she was in love — the future was ours

We married soon, and Joseph and Sarah came.

We loved them so, our dream came true.

Clouds gathered dark, I couldn’t understand it.

I simply didn’t see it, I should have, but I didn’t.

Under the star, my heart beats there — it was just because of the star.

Next year in Jerusalem, next year in Jerusalem.

And late one night, I woke up from the noise in the street.

People were shouting, people were running in the stairs.

They knocked on the door, and then they came rushing in

with guns and no compassion, they said;

«You have to come, one suitcase that’s all, you must go now»

We ran down the stairs.

Joseph wasn’t fast enough, they kicked him and he fell, and he was only three.

I picked him up, and took him in my arms.

They took us to the train, they packed us like cattle.

Rebekah squeezed my hand, she said;

«We must stay together no matter what happens»

How can I describe?

Cause when we arrived, they took Rebekah and the children aside,

and we all cried.

She looked at me, I’ll never forget her eyes, she said;

«I'll take care of the

children»

And then they were gone, gone…

Next year in Jerusalem, next year in Jerusalem.

We must not forget, we can Never forget.

Because of the star, we must not forget.

38 жылы Берлинде жиырма бесте едім.

Мен жаңа ғана дүкен сатып алдым, соғыс таяп қалды

Содан кейін мен оны керемет күлкісімен Ребеканы кездестірдім.

Мен ғашық болдым, ал ол ғашық болды — болашақ біздікі

Көп ұзамай үйлендік, Жүсіп пен Сара келді.

Біз оларды жақсы көретінбіз, арманымыз орындалды.

Бұлттар қап-қара болды, мен оны түсіне алмадым.

Мен оны жай көрмедім, көруім керек еді, бірақ көрмедім.

Жұлдыздың астында менің жүрегім соғады - бұл жұлдыздың арқасында болды.

Келесі жылы Иерусалимде, келесі жылы Иерусалимде.

Бір түнде мен көшедегі шудан ояндым.

Адамдар айқайлады, адамдар баспалдақпен жүгірді.

Олар есікті қағып, ішке кіріп келді

Мылтықпен және жанашырлықсыз, - деді олар;

«Келу керек, бір чемодан болды, қазір бару керек»

Біз баспалдақпен жүгіріп түстік.

Жүсіп жеткіліксіз болды, олар оны теуіп жіберді, ол құлады, ол небәрі үште еді.

Мен оны көтеріп, қолыма алдым.

Пойызға                                                                                                                                                      |

Ребека менің қолымды қысты,— деді ол;

«Біз қандай жағдай болса да бірге қалуымыз керек»

Қалай  сипаттауға болады?

Біз келгенде, олар Ребека мен балаларды бір жаққа алып кетті.

және бәріміз жыладық.

Ол маған қарады, мен оның көздерін ешқашан ұмытпаймын, деді ол;

«Мен қамқор боламын

балалар»

Содан кейін олар кетті, кетті ...

Келесі жылы Иерусалимде, келесі жылы Иерусалимде.

Біз ұмытпауымыз керек, біз ешқашан ұмыта алмаймыз.

Жұлдыздың арқасында біз ұмытпауымыз керек.