На сопках Манчжурии - Иван Козловский

Тихо вокруг, сопки покрыты мглой

Вот из-за туч блеснула луна,

Могилы хранят покой.

Белеют кресты — это герои спят,

Прошлого тени кружатся вновь,

О жертвах в бою твердят.

Тихо вокруг, ветер туман унес

На сопках Манчжурских воины спят

И русских не слышат слез.

Плачет, плачет мать родная,

Плачет молодая жена,

Плачут все как один человек

Злой рок и судьбу кляня.

Пусть гаолян вам напевает сны,

Спите герои русской земли

Отчизны родной сыны.

Вы пали за Русь, погибли за отчизну

Поверьте, мы за вас отомстим

И справим мы славную тризну!

Айналасы тыныш, төбелерді тұман басқан

Ай бұлттардың ар жағынан жарқырап,

Бейіттер тыныштықты сақтайды.

Кресттер ағарады - бұл ұйықтап жатқан батырлар,

Өткеннің көлеңкесі қайта айналып барады

Олар шайқаста қаза болғандар туралы айтады.

Айналада тыныштықта жел тұманды алып кетті

Маньчжур төбелерінде жауынгерлер ұйықтайды

Ал орыстар көз жасын естімейді.

Жылайтын, жылайтын ана,

Жылап тұрған жас әйел

Барлығы бір кісідей жылайды

Зұлым тағдыр және қарғысқа ұшыраған тағдыр.

Каолианг сізге армандарды айтсын,

Орыс жерінің ұйқыдағы батырлары

Отанның ұлдары.

Сен Ресей үшін алдың, Отаның үшін өлдің

Бізге сеніңіз, біз сенен кек аламыз

Ал біз керемет мерекені тойлаймыз!