Ртуть - Инкогнито

Потухла сонная свеча,

Ей отродясь не нужен свет.

Стекает воск с её плеча

И в пламени любви уж нет.

Как обожжённый тишиной

Я ворошу свои угли,

Хоть каждый Божий день с тобой,

Мне кажется, что я один

Ртуть, которую боишься вдохнуть,

Рассыпалась бисером

На правду и вымысел

Ртуть, которая шепчет: "Забудь."

В ладонях капризная

И бегство на привязи

Покоя ищут города,

А люди как столбы стоят.

Сегодня ночь спокойней дня,

Но будоражит всё подряд

А сердце - большой цветок,

Всё к свету тянется,

Но, вырвав почву из-под ног,

Ты заново рождаешься

Ртуть, которую боишься вдохнуть,

Рассыпалась бисером

На правду и вымысел,

Ртуть, которая шепчет: "Забудь."

В ладонях капризная

И бегство на привязи

И бьется жажда об камни солью,

И как же метко бьют в нас молнии,

И линия жизни перепишется трижды,

Мы так и не знаем, как всё это вышло

Зубастые осколки слов

Дрожат на кухонном полу,

Я их простить давно готов,

Но чувствую свою вину.

Мой взгляд тяжелей свинца

И в легких много храбрости,

И гаснут звёзды без конца

От раскалённой ярости

Ртуть, которую боишься вдохнуть,

Рассыпалась бисером на правду и вымысел

Ртуть, которая шепчет: "Забудь."

В ладонях капризная,

И бегство на привязи

Ұйқыдағы шам сөнді,

Ол ешқашан жарыққа мұқтаж емес.

Иығынан балауыз тамшылап тұр

Ал жалында махаббат жоқ.

Тыныштық күйген сияқты

Мен көмірді айналдырамын

Құдайдың әр күні сенімен болса да,

Мен өзімді жалғыз қалғандай сезінемін

Сіз дем алуға қорқатын сынап

Моншақтармен шашылған

Шындық пен фантастика үшін

«Ұмыт» деп сыбырлайтын Меркурий.

Алақандағы каприз

Ал қарғыбаумен қашып кетіңіз

Қалалар тыныштықты іздейді

Ал адамдар бағанадай тұр.

Бүгін түн күндізге қарағанда тыныш

Бірақ ол бәрін араластырады

Ал жүрек – үлкен гүл

Барлығы жарыққа жетеді

Бірақ аяғымның астынан жер жыртып

Сен қайта тудың

Сіз дем алуға қорқатын сынап

Моншақтармен шашылған

Шындық пен фантастика үшін

«Ұмыт» деп сыбырлайтын Меркурий.

Алақандағы каприз

Ал қарғыбаумен қашып кетіңіз

Шөлдеу тасты тұзбен ұрады,

Бізге найзағай қалай соғады,

Өмір жолы үш рет қайта жазылады,

Мұның бәрі қалай болғанын біз әлі білмейміз.

Тіс сынықтары

Ас үйдің еденінде қалтырап

Мен оларды ұзақ уақыт кешіруге дайынмын,

Бірақ мен өзімді кінәлі сезінемін.

Менің көзқарасым қорғасыннан да ауыр

Өкпеде батылдық көп,

Ал жұлдыздар шексіз сөнеді

Жалынды ашудан

Сіз дем алуға қорқатын сынап

Шындық пен қиялға моншақтай шашылған

«Ұмыт» деп сыбырлайтын Меркурий.

Алақанда құйрықты,

Ал қарғыбаумен қашып кетіңіз