Dystopian - In Twilight's Embrace

I’ve been watching the buildings rise

Vain like their creators

So thick with vacuum they are

Standing tall against the livid skies

In the windowpanes so blank

Shines a reflection of our inner grey

Drugged and despondent, we are all heading towards

The loss within the wastelands of ourselves

Nauseatingly sterile

Yet transparent just like looking glass

We are

Drugged and despondent

Numb, inert

We’re reveling in our mere existence

Slowly reaching the limits

Of dullness beyond repair

Nauseatingly sterile

Yet transparent just like looking glass

We remain

We have witnessed the statues fall

Collapse like their creators

Giants of clay, walls of glass

Laid to waste under pregnant skies

In the stranglehold of progress

We welcome our own demise

Мен ғимараттардың көтерілуін бақылап отырдым

Олардың жасаушылары сияқты бекер

Шаңсорғышпен олар өте қалың

Жарқыраған аспанға қарсы тұрып

Терезе терезелері өте бос

Ішкі сұр түстің көрінісін жарқыратады

Есірткі және үмітсіз, біз бәрімізге қарай бет алдық

Өзіміздің бос жерлердегі шығын

Жүрек айну стерильді

Дегенмен, әйнек сияқты мөлдір

Біз

Есірткі және көңілсіз

Сансыз, инертті

Біз бар болғанымызға қуанамыз

Ақырындап шектерге жету

Жөндеуге болмайтын күңгірттік

Жүрек айну стерильді

Дегенмен, әйнек сияқты мөлдір

Біз қаламыз

Біз мүсіндердің құлағанына куә болдық

Оларды жасаушылар сияқты күйреді

Саз алпауыттар, әйнек қабырғалар

Жүкті аспан астында қалды

Прогрестің тұншықтығы кезінде

Біз өзіміздің жойылуымызды қарсы аламыз