Snakes & Ladders - Imminence

In this race there’s no keeping pace

Bare foot under naked skies

Masks unveil and so does clouds

Remark, sun stands high

The price of pursuit will cost your feet

Close enough isn’t closing in

Close enough isn’t closing in

Close enough isn’t closing in

You won’t ever climb high enough

Close enough isn’t closing in

You won’t ever run fast enough

Point a finger down righteousness' path

They will follow you and lift you up

You shall never walk again

Exposure lies in the eye of the beholder

Exposure lies in the eye of the beholder

We see what we’re presented with

But are you willing to look a little further?

Close enough isn’t closing in

Close enough isn’t closing in

Close enough isn’t closing in

Close enough isn’t closing in

You won’t ever climb high enough

Close enough isn’t closing in

You won’t ever run fast enough

Close enough isn’t closing in

You won’t ever climb high enough

Close enough isn’t closing in

You won’t ever run fast enough

Close enough isn’t closing in

We’re closing in, we’re climbing higher and higher

Close enough isn’t closing in

We’re closing in, we’re running faster and faster

Close enough isn’t closing in

We’re closing in, we’re climbing higher and higher

Close enough isn’t closing in

We’re closing in, we’re running faster and faster

Confine these treacherous undoings.

We choose what we’re given.

And I live,

so I’ll live in these brief unmeasurable intervals called moments.

But the only thing I get to keep are the sticks and stones.

Just like memories,

these will break and crumble in to scraps and splinters in the palms of my

hands.

When the hourglass has been crushed I am just a man pouring my own sand

in the pools I created.

So I look up, staring wide then sealing my eye lids

tight, crossing fingers over hands hearing myself screaming to this man on the

moon.

It’s too loud, can he even hear my cries?

I dream of spinning wheels

marking the late canopies when they should drive me home.

Don’t fly away again

little mocking bird, you should sing for me.

It’s been so long since I heard

the melody of a thousand running springs.

Now the reminiscence just reminds me

of myself.

Why would I need to tell myself about how I never learned to fly

with my own arms, and how can anyone cloud state even listen if I couldn’t.

My feet are soar from all this dancing with an axe in my arm, it never tasted

wood and I can never really build a ladder tall enough.

I can climb these walls

around me and I can outrun my past but only for so long, until there are no

winds to catch the sails that I’ve sown and my lungs have dried out from all

the anger I’ve burnt.

I’ll be staring wide at the velvet canopy,

then closing my eyes, crossing fingers over hands hearing myself whispering

words of hope and humility to a wind that I believe will carry my prayers to

one who listens

Бұл жарыста жылдамдықты сақтау мүмкін емес

Жалаңаяқ аспан астында жалаң аяқ

Бетперделер, бұлттар да ашылады

Ескертпе, күн биікте тұр

Ізденудің бағасы сіздің аяқтарыңызға қымбатқа түседі

Жеткілікті жақын жабылмайды

Жеткілікті жақын жабылмайды

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті биікке көтеріле алмайсыз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті жылдам жүгіре алмайсыз

Саусағыңызды әділдік жолына бағыттаңыз

Олар сенің соңынан еріп, сені көтереді

Сіз енді ешқашан жүре алмайсыз

Экспозиция көрушінің көзінде

Экспозиция көрушінің көзінде

Біз бізге не ұсынылғанын көреміз

Бірақ сіз одан әрі қарай қалуға дайынсыз ба?

Жеткілікті жақын жабылмайды

Жеткілікті жақын жабылмайды

Жеткілікті жақын жабылмайды

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті биікке көтеріле алмайсыз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті жылдам жүгіре алмайсыз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті биікке көтеріле алмайсыз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Сіз ешқашан жеткілікті жылдам жүгіре алмайсыз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Біз жақындап келеміз, біз жоғары және жоғары көтерілеміз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Біз жақындап жатырмыз, біз тезірек және жылдам жүгіреміз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Біз жақындап келеміз, біз жоғары және жоғары көтерілеміз

Жеткілікті жақын жабылмайды

Біз жақындап жатырмыз, біз тезірек және жылдам жүгіреміз

Осы опасыздықтарды шектеңіз.

Біз берілетін нәрсені таңдаймыз.

Мен тұрамын,

сондықтан мен мәндер деп аталатын осы қысқа өлшенбейтін аралықтарда өмір сүремін.

Бірақ мен сақтайтын жалғыз нәрсе - таяқтар мен тастар.

Дәл естеліктер сияқты,

бұлар менің алақанымда сынықтар мен сынықтарға айналады

қолдар.

Құм сағаты жаншылғанда, мен өз құмымды төгіп жатқан адаммын

           жасаған               .

Мен жоғары қарадым, үлкен қарап, көз қабақтарымды жабамын

саусақтарымды қолдарымен айқастырып, мына кісіге айқайлағанымды естідім

ай.

Бұл тым қатты, ол менің жылауымды да ести ала ма?

Мен доңғалақтардың айналғанын  армандаймын

мені үйге апару керек кезде кеш қалқаларды белгілеу.

Қайтадан ұшып кетпеңіз

Кішкентай мазақшы құс, сен маған ән айтуың керек.

Мен естігеніме көп уақыт болды

мың бұлақ әуені.

Енді еске түсіру мені еске түсіреді

 өзімнен.

Неліктен мен ешқашан ұшуды үйренбегенім туралы өзіме айтуым керек

өз қолдарыммен, мен тыңдай алмасам, бұлт қалайша тыңдай алады.

Қолыма балта ұстаған биден аяғым ұшып кетті, оның дәмін татқан жоқ.

Ағаш және мен ешқашан ешқашан баспалдақ жасай алмаймын.

Мен бұл қабырғаларға көтеріле аламын

айналамда және мен                                                 өткен                                                       

мен еккен желкендерді ұстау үшін жел соғып, өкпем бәрінен кеуіп қалды

мен күйген ашу.

Мен барқыт шатырға көзбен қарайтын боламын,

содан кейін көзімді жұмып, саусақтарымды қолдың үстіне айқастыру, сыбырлағанымды есту

Үміт пен кішіпейілділік сөздері, менің дұғаларымды жеткізетініне сенемін.

тыңдайтын адам