Act 2, First Part: Un bel di vedremo - Герберт фон Караян, Maria Callas, Orchestra Del Teatro Alla Scala, Milano

Un bel dì, vedremo

Levarsi un fil di fumo

Sull’estremo confin del mare

E poi la nave appare

Poi la nave bianca

Entra nel porto

Romba il suo saluto

Vedi?

È venuto!

Io non gli scendo incontro.

Io no

Mi metto là sul ciglio del colle e aspetto

E aspetto gran tempo

E non mi pesa

La lunga attesa

E uscito dalla folla cittadina

Un uomo, un picciol punto

S’avvia per la collina

Chi sarà?

chi sarà?

E come sarà giunto

Che dirà?

che dirà?

Chiamerà Butterfly dalla lontana

Io senza dar risposta

Me ne starò nascosta

Un po' per celia

E un po' per non morire

Al primo incontro;

Ed egli alquanto in pena

Chiamerà, chiamerà:

«Piccina mogliettina

Olezzo di verbena»

I nomi che mi dava al suo venire

(a Suzuki)

Tutto questo avverrà

Te lo prometto

Tienti la tua paura

Io con sicura fede l’aspetto

Бір жақсы күні көреміз

Бір жұқа түтін

Теңіздің шеткі шекарасында

Содан кейін кеме пайда болады

Содан кейін ақ кеме

Портты енгізіңіз

Оның сәлемі шулайды

Көріп тұрсың?

Бұл келді!

Мен онымен кездесуге түспеймін.

Жоқ

Мен сонда төбенің шетінде отырмын да күтемін

Ал мен көп күтемін

Және бұл мені алаңдатпайды

Ұзақ күту

Ол қала жұртшылығынан шықты

Бір адам, бір кішкентай нүкте

Ол төбеге қарай жолға шығады

Кім болады?

кім болады?

Және ол қалай болады

Ол не дейді?

ол не дейді?

Ол алыстан Көбелекті шақырады

Мен жауап бермей

Мен жасырын қала беремін

Селия үшін аздап

Және өлмеу үшін аздап

Бірінші кездесуде;

Және ол аздап ауырады

Ол шақырады, ол қоңырау шалады:

«Кішкентай келіншек

Вербена майы »

Ол келгенде маған қойған есімдері

(Сузукиге)

Мұның бәрі болады

Мен саған уәде беремін

Қорқынышыңызды ұстаңыз

Мен оны сенімді сеніммен күтемін