Schlammschlacht - Heilung

Bedrohlich, der germanische Wald

Schon seit Urzeit finster und kalt

Voller Tropfen, Geheimnisse und Lichter

Verflochten, verwoben in tote Gesichter

Es rinnt der Schweiß, es rinnt der Regen

Alle Legionäre müssen alles geben

Hosenlos, auf römisch' Art

Verschmutzt, erschöpft, doch ohne Bart

Bis zu den Knien im Schlamm sie waten

Sich immer enger und enger scharen

Tiefe Furcht sich in ihre Kehlen schnürt

Ob dem, was ein jeder hier spürt

Er scheint zu leben, der beklemmende Wald

Durch den ob Nebel und Regen nun nichts mehr schallt

Da schlägt ein Ast, da glotzt ein Pilz

Im Moor, es greift nach dir, und deine Seele will´s!

So sind die Soldaten durchfroren und ohne Kraft

Alles durchnässt, dreie das Moor weggerafft

Doch: «Semper fidelis!»

Immer treu, folgen sie Varus, ihrem Führer

Den seinerseits Armin, der Cherusker führt

Plötzlich des Waldes nagendes Angstgefühl

Wandelt sich in Menschengewühl

Als der Cherusker einen Pfiff ertönen lässt

Und die Legionen stachen in ein Wespennest

Aus dem Schlamm, den Blättern auf Boden und Bäumen

Plötzlich unendlich Germanen schäumen

Ein Schrei wie von tausend Bären ertönt

Der der zu Tode erschöpften Römer Ängste nur nährt

Und schon, vom Schwerte ergraben der Blutstrom fließt

Sich in tosendem Lärmen zu Boden ergießt

Rußgeschwärzt Germani, alle

Bringen getarnt hervorgestürmt den Tross zu Falle

Pfeile und Speere von Bäumen und Hügeln regnen

Als die Reihen der Römer behende sich ebnen

Doch auch schwarze Gesichter gehen nach Walhall

Und Blut und Schmerz ist allüberall

Es regnet Köpfe und Arme und Hände

Blutrot ist des Waldes Moor am Ende

Und zerrissenene Münder und Augen

Im Tode verzerrt aus der Erde nun schauen

Bis zur dritten Nacht zieht sich das Grauen

Im Lichte der Fackeln sieht man die Frauen

Wie sie berauben die Römer, finden den Mann

Weinend den Liebsten erkannt, der nicht entrann

Kaum zieht der Morgennebel seine Bahn

So sind schon Wolf und Aar heran

Letzen sich am unendlich geflossenen Strom

Totes Fleisch nun ihre Gier belohnt

Durch die Haufen zerfetzter Leiber

Wühlen schmatzend sich Reiter

Auf Bahren tote Cherusker ziehend

Waffenvertrieben die Gierigen fliehen

So werden die Gefallenen aufgeschichtet

Und durch Flammen nass schwelenden Holzes vernichtet

Nur die Römer bleiben, genagelt an Bäume, im Blutmoor zurück

Auf Altären geopfert, Stück für Stück

Ihre Schädel und Waffen Wotan dargebracht

Im heiligen Haine, im Schutze der Nacht

Noch lange rauchen die Seelenfeuer

Durch die sich die Seele erneuert

Und weit in Walhalla droben

Noch lang´die Cherusker sich lobten

Wie brav sie die Römer erzogen!

''Quntili Vare, legiones redde!''

Қауіпті, герман орманы

Ежелден бері қараңғы және суық

Тамшыларға, жұмбақтар мен шамдарға толы

Өлі жүздерге өрілген, өрілген

Тер басады, жаңбыр жауады

Барлық легионерлер барын беруі керек

Шалбарсыз, римдік стильде

Кір, шаршаған, бірақ сақалсыз

Олар тізелеріне дейін балшыққа батып кетті

Барған сайын жақындай түсуде

Терең қорқыныш олардың тамағын қатайтады

Себебі мұндағылардың бәрі не сезінеді

Тірі сияқты, езгі орман

Тұман мен жаңбыр арқылы ештеңе естілмейді

Бұтақ соғады, саңырауқұлақ қарайды

Морда ол саған жетеді, ал сенің жаның оны қалайды!

Сондықтан сарбаздар тоңып, күш-қуатсыз қалды

Бәрі сіңіп кетті, үшеуі кермені жұлып алды

Бірақ: «Семпер фиделис!»

Әрқашан адал, олар өздерінің көшбасшысы Варустың соңынан ереді

Өз тарапынан Черускиді басқаратын Армин

Кенеттен қорқыныш сезімін дірілдеген орман

Көпшілікке айналады

Черускан ысқырған кезде

Ал легиондар мүйіздің ұясын пышақтады

Балшықтан, жердегі жапырақтар мен ағаштардан

Кенеттен шексіз герман көбігі

Мың аюдай айқай естіледі

Кім тек таусылған римдіктердің қорқынышын тамақтандырады

Ал қазірдің өзінде қылыш қазудан қан ағып жатыр

Гүрілдеп жерге төгіледі

Қараланған Германи, бәрі

Камуфляжбен құлап кету үшін айналаңызды әкеліңіз

Жебелер мен найзалар ағаштар мен төбелерден жауады

Римдіктердің қатарлары епті деңгейде

Бірақ қара беттер де Валхаллаға барады

Ал қан мен ауырсыну барлық жерде

Бастар мен қолдар мен қолдар жауады

Қанды қызыл - аяғындағы орман даласы

Және жыртылған ауыздар мен көздер

Енді жер бетінен қарап, өліммен бұрмаланған

Сұмдық үшінші түнге дейін созылады

Алаулардың жарығында әйелдерді көруге болады

Олар римдіктерді қалай тонады, адамды табыңыз

Жылап қашпаған жақынын таныды

Таңертеңгілік тұман әрең дегенде жол тартты

Сонымен, Қасқыр мен Аар жақындап қалды

Летцен шексіз ағып жатқан ағында

Өлі ет енді олардың ашкөздіктерін сыйлайды

Ұсақталған денелердің үйінділері арқылы

Шабандоздар еріндерін қағып жатыр

Өлі Черускандарды зембілге салу

Қару-жарақтан қуылып, сараң қашады

Құлағандар осылай үйіліп жатыр

Және дымқыл, жанып тұрған ағаштың жалынымен жойылды

Ағаштарға шегеленген римдіктер ғана қанды далада қалды

Құрбандық орындарында, бөлшектеп құрбандыққа шалынған

Вотанға бас сүйектері мен қаруларын ұсынды

Қасиетті тоғайларда, түн жамылғысы астында

Жан ұзақ уақыт бойы түтін шығарады

Ол арқылы жан жаңарады

Ал алыс Валхаллада

Черуски өздерін мақтағанша

Олар римдіктерді қандай жақсы тәрбиеледі!

''Квинтили Варе, легионерлер редде!''