Masque of the Red Death - Hades

I. Red Death

It was a time when life was short

Long devastated was the land

Never had there ever been

A more fatal plague against all man

Pungent pain, sudden faintness

Your energy begins to fade

As you stand there somewhat daunted

You know 'Red Death' is on it’s way

Blood, blood, blood and more blood

Profuse bleeding at the pores

You watch your blood slowly sizzle

As your flesh dissolves some more

Screams of anguish, blood still flowing

Pollutes the ground a rotten red

Your time has come, you must meet your maker

As you slip into the valley of the shadow of death

II.

The Prince’s Master Plan

All men feared this great disaster

But the valiant Prince had the only answer

For his majesty and his chosen ones

The inception of new life would free them of contagion

Magnificent it was this structure of seclusion

Surrounded by these walls so massive yet elusive

The gates were welded shut impervious to those forsaken

Never letting go of the souls that were taken

There was beauty, there was wine

Ambrosia and sweet nectar

Flowing from within

All appliances of pleasure

Inside the Master-Plan

Providing noble lunacy

Outside the palace gates

'Red Death' just sits and waits for you

Narration:

It was toward the close of the fifth or

Sixth month of his seclusion, and while the

Pestilence raged most furiously abroad, that

The Prince Prospreo entertained his thousand

Friends at a masked ball of the most unusual

Magnificence… Edgar Allen Poe (1809−1849)

III.

The Masquerade including the Twelfth Hour and Return of the Red Death

Bizzare it was seven chambers

Held this jubilee except for one

It stood alone, the western wing

Where no one shared it’s offerings

Blood tinted panes, brazier or fire

Projects it’s rays

A clock stands tall, ominous

It warns of death so soon to be

So loud, so deep the guests pay heed

The dissonant ring of ebony

The crowd goes pale as darkness

Shrouds the maskers in their revelry

Then as the echos ceased

A light laughter spread through the assembly

And all is well

Until the next chiming of old ebony

The ebony clock struck the twelfth hour

And everyting ceased as the revellers cowered

The pendulum swings all still, all silent

Save the voice of old ebony

As the last chime died and sunk into silence

Soon it was felt a presence so strange

Tall and gaunt who is this masked figure

Shrouded in habiliments of the grave?

His blood splattered mask bore a striking resemblence

The countenance of a rigid corpse

He stalked to and fro in a slow, solemn movement

Enraging the Duke, invasion of his sanctuary

'Seize him, unmask him, ' commanded the prince

'Who dares insult us with this blasphemous mockery?

You’ll hang at sunrise!

'

Not a person came forth it seemed like all was lost

As the intruder make his way unimpeded

An anon he went on trugged through each chamber

Where the music once swelled and the dreams lived on and on

The prince in pursuit dagger drawn aloft

As the figure retreats to the seventh chamber

He suddenly turns, a piercing sharp cry

Now the Prince lay dead in the hall of the velvet…

Then summoning the wild courage of despair

A throng of revellers at once threw themselves

Into the black apartment, and seizing the mummer

Whose tall dark figure stood erect and motionless

Within the shadow of the ebony clock, gasped

In unutterable horror at finding the grave

Cerements and corpse-like mask, which they

Handled with so violent a rudeness, untenated

By any tangible form

And now was acknowlegded the presence

Of the Red Death.

He had come as a thief

In the night and one by one droppd the revellers

In the blood-bedewed halls of their revel

And died each in the despairing posture of his fall

As the life of the ebony clock went out

With that the last of the gay

And the flames of the tripods expired.

And Darkness

And Decay and the Red Death held illimitable dominion over all…

Edgar Allen Poe (1809−1849)

I. Қызыл өлім

Бұл   өмір  қысқа  кез                         |

Ұзақ уақыт қираған жер болды

Ешқашан болған емес

Бүкіл адамға                                                                                                                                                                                          |

Өткір ауырсыну, кенеттен ессіздік

Энергияңыз сөне бастайды

Сол жерде тұрғанда, сіз біраз қорқасыз

"Қызыл өлім" келе жатқанын білесіз

Қан, қан, қан және одан да көп қан

Кеуектерде көп мөлшерде қан кету

Сіз қаныңыздың ақырын сықырлағанын байқайсыз

Сіздің етіңіз тағы біраз еріген сайын

Азаптың айқайы, қан әлі ағып жатыр

Жерді шірік қызыл түспен ластайды

Сіздің уақытыңыз келді, сіз өзіңіздің авторыңызбен кездесуіңіз керек

Өлім көлеңкесінің алқабына  сырғып бара жатқанда

II.

Ханзаданың бас жоспары

Барлық адамдар бұл үлкен апаттан қорқады

Бірақ батыл Ханзада жалғыз жауап болды

Оның ұлылығы мен таңдаулылары үшін

Жаңа өмірдің басталуы оларды жұқпалы аурулардан арылтады

Бұл оқшаулану құрылымы керемет болды

Бұл қабырғалармен қоршалған соншалықты үлкен, бірақ қиын

Қақпалар қалдырылғандарға өтпейтіндей дәнекерленген

Алып кеткен жандарды ешқашан жібермеу

Сұлулық болды, шарап болды

Амброзия және тәтті балшырындар

Ішінен ағып жатқан

Барлық рахат құрылғылары

Бас жоспардың ішінде

Асыл жындылықты қамтамасыз ету

Сарай қақпасының сыртында

«Қызыл өлім» жай ғана отырады және сізді күтеді

Баяндау:

Бұл бесінші немесе

Оның оқшаулануының алтыншы айы, ал ол кезде

Індет шетелде ең қатты қаһарланды, яғни

Ханзада Проспрео өзінің мыңын тойлады

Достар достарының ішіндегі ең ерекше доп

Керемет ... Эдгар Аллен По (1809-1849)

III.

Маскарад, оның ішінде Он екінші сағат пен Қызыл өлімнің оралуы

Бір қызығы, бұл жеті палаталы болды

Біреуін қоспағанда, осы мерейтойды өткізді

Ол жалғыз тұрды, батыс қанаты

Бұл ұсыныстарды ешкім бөліспеген жерде

Қан боялған шынылар, мангал немесе от

Оның сәулелерін жобалайды

Сағат биік, қорқынышты

Бұл өлім туралы көп ұзамай ескертеді

Қатты дауыстап, сонша терең қонақтар төледі

Қара ағаштың диссонанттық сақинасы

Көпшілік қараңғылықтай бозарып кетеді

Олардың ревелящарлары

Содан жаңғырық тоқтаған кезде

Жиналыста жеңіл күлкі тарады

Және бәрі жақсы

Кәрі қара ағаштың келесі шырылдағанына дейін

Қара ағаш сағат он екінші сағатты соқты

Көңіл көтерушілер қорыққан сайын бәрі тоқтады

Маятник тыныш, бәрі үнсіз тербеледі

Кәрі қара ағаштың дауысын сақтаңыз

Соңғы қоңырау өшіп, үнсіз қалды

Көп ұзамай оның болуы біртүрлі болды

Ұзын және арық бұл бетперде киген фигура

Бейіттің                                                                   хабилименттер                                                       хабилименттер                                                                     хабильмдер

Оның қан шашыраған маскасы таң қалдырды

Қатал                                                                

Ол баяу, салтанатты қимылмен алға-артқа жүгірді

Герцогты ашуландырып, оның киелі жеріне басып кіру

— Оны ұстаңдар, бетпердесін шешіңдер, — деп бұйырды князь

'Кім бізді осы күпір мазақпен қорлауға батылы барады?

Күн шыққанда ілулі тұрасыз!

'

Бірде-бір адам шықпаса бәрі жоғалып кеткендей болды

Зиянкес бөгетсіз өз жолын жасағандықтан

Ол әр палатаны аралай берді

Бір кездері әуен көтеріліп, армандар өмір сүретін жер

Қуғында жүрген ханзада қанжар көтерілді

Сурет жетінші камераға  шегінгенде 

Ол кенет бұрылып, қатты айғайлады

Енді ханзада барқыт залында өлі жатты...

Содан кейін үмітсіздіктің жабайы батылдығын шақыру

Көңіл көтерушілер тобы бірден лақтырылды

Қара пәтерге кіріп, муммерді ұстады

Кімнің ұзын бойлы қара тұлғасы тік тұрып, қимылсыз тұрды

Қара сағаттың көлеңкесінде дем алды

Қабірді тапқанда айтылмайтын сұмдық

Цемент және мәйіт тәрізді маска, олар

Қатты дөрекілікпен, қамқорлықсыз әрекет етті

Кез келген нақты пішінмен

Ал енді қатысуы мойындалды

Қызыл өлім туралы.

Ол ұры болып келген

Түнде және біреуі бір тамшыдан

Қанға боялған залдарында

Әрқайсысы құлаған кездегі үмітсіз күйде қайтыс болды

Қара сағаттың өмір                                                                                                                                                                                                                           

Бұл гейлердің соңғысы

Ал штативтердің жалыны  сөнді.

Және қараңғылық

Ал ыдырау мен қызыл өлім бәріне шексіз билік етті ...

Эдгар Аллен По (1809-1849)