С самим собой - H1GH

В последнее время у меня лишь один собеседник способный выслушать и понять.

Я устал уже делиться с каменными лицами.

Для них странные небылицы мои планы и принципы.

Они стали злиться и беседы стали блицом.

Мне дают советы, в них советуя места в больнице.

Но, с ним в каждом из болот по локти оба.

Но, с ним каждый монолог стал диалогом.

Другим я модный лодырь, мол это дало так много.

Я валет для них, ведь им не видно моих ног в колодах.

Судьба злая стерва — крутит, не сломать систему.

В сердце твоем ассистент, мол: «Душу раскрывай не стенам».

В следующий раз, когда вам всем будет нужна беседа —

Я скажу, что слов в ваших в ушах — важней ушная сера.

Он один такой, который, — хоть обида колет,

Снова злую мину строя, но поговорит со мной.

В душе таится боль и коль тут толка злиться ноль —

Я остаюсь в диалоге с самим собой, с самим собой!

Припев:

Я не молчу, я не молчу — я говорю с самим собой,

Ведь не хочу, ведь не хочу жизнь я делить, пойми, с тобой.

Сам по себе, сам по себе, и смысла нету вслед кричать.

В руках свой крест, и свое небо на плечах.

Лишь антрацитовое небо лежит на моих плечах…

На плечах…

Меня достали ваши взгляды безучастные.

Пускай, пока нет счастья, и пока везет нечасто.

Завтра я стану тем, кто их разносит чарты.

Кого уносят чартер, где все о ком кричат тут.

Один завидует, второй не видит, будто ничего.

Третий поддерживает, хоть ему плевать!

Делают дым, при мне советуя, что бьют они челом —

Не зная, как на ноги хочется мне встать!

Не допущу я, чтобы мы сутками в скуке жили —

Вот и кричу я, вот и рвусь, *ука, из сухожилий.

В душе таится боль и хколь тут толка злиться ноль —

Я остаюсь в диалоге с самим собой, с самим собой!

Припев:

Я не молчу, я не молчу — я говорю с самим собой,

Ведь не хочу, ведь не хочу жизнь я делить, пойми, с тобой.

Сам по себе, сам по себе, и смысла нету вслед кричать.

В руках свой крест, и свое небо на плечах.

Я не молчу, я не молчу — я говорю с самим собой,

Ведь не хочу, ведь не хочу жизнь я делить, пойми, с тобой.

Сам по себе, сам по себе, и смысла нету вслед кричать.

В руках свой крест, и свое небо на плечах.

Лишь антрацитовое небо лежит на моих плечах…

Соңғы кездері тыңдап, түсінетін бір ғана сұхбаттасым бар.

Тас жүздермен бөлісуден шаршадым.

Олар үшін менің жоспарларым мен ұстанымдарым біртүрлі аңыз.

Олар ашуланып, әңгіме блицке айналды.

Олар маған кеңес береді, оларда ауруханадағы орындарға кеңес береді.

Бірақ, онымен бірге әр батпақтар, екі шынтақ.

Бірақ, онымен әрбір монолог диалогқа айналды.

Басқаларға мен сәнқой адаммын, бұл көп берді дейді.

Мен олар үшін домкратпын, өйткені олар палубада менің аяғымды көрмейді.

Тағдыр – зұлым қаншық – бұрылыстар, жүйені бұзба.

Жүрегіңде көмекші бар, «Қабырғаға емес жаныңды аш» дейді.

Келесі жолы бәріңізге сөйлесу керек болса -

Айтайын дегенім, құлағыңдағы сөздер құлаққаптан маңыздырақ.

Өкпелесе де жалғыз өзі,

Қайтадан зұлымдық жасайды, бірақ ол менімен сөйлеседі.

Ауырсыну жанның түкпірінде, ашуланудың қажеті жоқ болса -

Мен өзіммен, өзіммен диалогта боламын!

Хор:

Мен үндемеймін, үндемеймін - өзіммен сөйлесемін,

Өйткені, мен сенімен өмірді бөліскім келмейді, түсінгім келмейді.

Өз бетімен, өз бетімен және менің артымнан айқайлаудың мәні жоқ.

Оның крестінің қолында және оның иығында оның аспаны.

Менің иығыма тек антрацит аспан тіреледі...

Иықтарда…

Мен сіздің көзқарасыңызды бей-жай қалдырдым.

Бақыт болғанша, сәттілік сирек болғанша, солай болсын.

Ертең мен диаграммаларды бұзатын боламын.

Кімді алып барады жарғы, қай жерде бәрі сайрап жатыр.

Бірі қызғаншақ, екіншісі ештеңе көрмейді.

Үшіншісі қолдамаса да, қолдайды!

Олар түтін шығарады, маған маңдайларымен ұруға кеңес береді -

Аяғыма қалай тұрғым келетінін білмеймін!

Мен бірнеше күн бойы скучно өмір сүруімізге жол бермеймін -

Солай айқайлап жатырмын, сондықтан жұлындым, * уһ, сіңірден.

Ауырсыну жанды жасырады, егер ашуланудың қажеті жоқ болса -

Мен өзіммен, өзіммен диалогта боламын!

Хор:

Мен үндемеймін, үндемеймін - өзіммен сөйлесемін,

Өйткені, мен сенімен өмірді бөліскім келмейді, түсінгім келмейді.

Өз бетімен, өз бетімен және менің артымнан айқайлаудың мәні жоқ.

Оның крестінің қолында және оның иығында оның аспаны.

Мен үндемеймін, үндемеймін - өзіммен сөйлесемін,

Өйткені, мен сенімен өмірді бөліскім келмейді, түсінгім келмейді.

Өз бетімен, өз бетімен және менің артымнан айқайлаудың мәні жоқ.

Оның крестінің қолында және оның иығында оның аспаны.

Менің иығыма тек антрацит аспан тіреледі...