Rosalie - Great Grandpa, Mike Vernon Davis

The path in her brain gets rewarded again

Where it hardens and strengthens in a looping refrain

And masked spectres of the past reveal themselves against her will

To slide in this moment, alive again pro tem

There’s an endless expanding drawn in the eyes

A soul decomposing, a body alive

Rosalie lives, lives on her own

Scared like a german shepherd, in the back of the yard

Wait til morning, cares coming by

Changing her clothes, listening to

Odd things, throw the cereal on the ceiling

Stretched screams, shallow skin, swollen feet

Rosalie lives, lives with her own

Home like a TV sitcom, and her kids in the car

Wait til nighttime, see her again, hollow and thin

Wading through

Odd things, throw the cereal on the ceiling

Stretched screams, swollen speech, void of meaning

Sad scenes can be beared, can be handled

No thing keeps me up, keeps us screaming

It’s the hardest part, the hardest part

Just a relentless regress

Оның миындағы жол тағы да марапатталады

Ол қатайтатын және қалыпты референт   қалайтын жерде

Өткеннің бетперде киген елестері оның еркіне қарсы шығады

Осы сәтте сырғыту үшін, қайтадан тіріліңіз

Көзде шексіз кеңею бар

Шіріген жан, тірі тән

Розали өмір сүреді, өз бетінше өмір сүреді

Неміс шопанындай қорқып, ауланың арғы жағында

Таңертең күтіңіз, қамқорлық келеді

Киімдерін ауыстыру, тыңдау

Біртүрлі нәрселер, жарманы төбеге  лақтырыңыз

Созылған айқай, терісі таяз, аяғы ісінген

Розали тұрады, өзімен бірге тұрады

Үйде теледидар ситкомы және оның балалары көлікте

Түнге дейін күтіңіз, оны қайтадан көріңіз, қуыс және арық

Артынан өту

Біртүрлі нәрселер, жарманы төбеге  лақтырыңыз

Созылған айқайлар, ісінген сөйлеу, мағынасыз 

Қайғылы көріністерге төтеп                                                                               

Ешбір ештеңе мені жүргізбейді, бізді айғайлайды

Бұл ең қиын бөлігі, ең қиын бөлігі

Тынымсыз регресс