The Woman Upstairs - Gino Vannelli

She had a chalk-white face and dandelion hair

T’was a wisp of a woman who lived in the tenement upstairs

Where the walls were so thin

You could hear her bleedin'

He was mountain of a man that stunk o' Brewdog ale

With a fist he swung like a curved-claw hammer on a nail

With all of his might

Most every night

Then it came one day on a cold day in July

A time to choose to either live or die

Like a low-hung fruit sprung from the Tree of Life

Yeah the moment had arrived

As he wrapped his hands around her throat

Before the kitchen lights went dark

She took hold of the butcher knife

And she drove it into his heart

She drove it into his heart

Soon the police came and they laid her in cuffs

Threw her in the back of a black and white and sure enough

They locked her away

And there she would stay

Until such time her case was assigned

To a public defender who had ten other trials on his mind

Thus the verdict was in

Before a word was spoken

So it came one day on a cold day in July

A time to choose to either live or die

Like a low-hung fruit sprung from the Tree of Life

Yeah the moment had arrived

As I heard her shout, «No way, no how!

No more blood and tears will I shed!»

And then there came that terrible silence

And that mountain of a man was dead

And that mountain of a man was dead

She weren’t no newsworthy face, no lady fair

Just a hard-luck woman livin' in the tenement upstairs

Who by a jury of her peers

Got twenty-five years

Оның бордай аппақ беті және одуваншы шашы болды

Бұл жоғарғы қабатта тұратын әйелдің ақылдысы еді

Қабырғалары өте жұқа болған жерде

Сіз оның қан ағып жатқанын ести аласыз

Ол Брюдог алесін сасып тастаған адамның тауы болды

Жұдырықпен ол тырнақтағы иілген тырнақты балғадай серпілді

Бар күшімен

Көбісі әр түнде

Содан шілденің салқын күнінің бір күні                                                                                                                                                |

Не өмір сүруді, не өлуді таңдайтын уақыт

Өмір ағашынан шыққан төмен ілулі жеміс сияқты

Иә, сәт келді

Ол қолын оның тамағына орап жатқанда

Ас үйдің шамдары қараңғы болғанға дейін

Ол қасапшы пышағын ұстады

Және ол оны оның жүрегіне қондырды

Ол оны оның жүрегіне қондырды

Көп ұзамай полицейлер келіп, оны манжетпен байлады

Оны ақ-қараның артына лақтырыңыз және жеткілікті

Олар оны қамап тастады

Және ол сонда қалады

Осы уақытқа дейін оның ісі тағайындалды

Ойында тағы он сынақ болған қоғамдық қорғаушыға 

Осылайша үкім шықты

Бір сөз айтылмай тұрып

Ол шілдеде бір күнде суық күнде келді

Не өмір сүруді, не өлуді таңдайтын уақыт

Өмір ағашынан шыққан төмен ілулі жеміс сияқты

Иә, сәт келді

Мен оның айқайлағанын естігенде: «Жоқ, қалай!

Мен енді қан мен жас төкпеймін!»

Содан кейін қорқынышты тыныштық орнады

Әлгі адам тауы өліп қалды

Әлгі адам тауы өліп қалды

Ол жаңалық танытатын бет-бейнесі де, әділ ханымы да болған жоқ

Үстіңгі қабатта тұратын жолы жоқ әйел

Құрдастарынан құралған қазылар алқасы

Жиырма бес жыл болды