Across the Primordial Sea - Gevurah

Now the spirit leaves all flesh behind

Suddenly submerged by the primordial waters

Tossed and carried away by its constant tumult

And washes on the shores of the other side

The moon glares at the unconscious entity

Its gleaming light permeates the shell

Cleansing and washing away the dross within

Of its former life, only fading memories remain

A ghastly presence appears in the depth of night

Its touch, soft as silk, yet cold as ice

It now leans over the lifeless, worthless body

And with a whisper, grants it life again

Soul and spirit in ecstatic communion

The true self, afire with divine passion

Awakened to a new conscious existence

What has already died my not fear to die again

Енді рух барлық тәнді қалдырады

Кенет алғашқы сулар                                                                                                                                                      

Оның үздіксіз дүбірі лақтырып, алып кетті

Ал арғы беттің жағасында жуады

Ай бейсаналық тіршілік иесіне жалт қарады

Оның жарқыраған нұры қабықтың ішіне енеді

Ішіндегі шөгінділерді тазарту және жуу

Оның бұрынғы өмірінен өшіп қалған естеліктер ғана қалды

Түннің тереңдігінде  сұмдық көру                                                                                                                                                                                                                                                                                            |

Оның жанасуы жібектей жұмсақ, бірақ мұздай суық

Ол енді жансыз, түкке тұрғысыз денеге сүйенеді

Және сыбырлап, оған қайтадан өмір сыйлайды

Жан мен рух экстатикалық бірлестікте

Құдайдың құмарлығымен жанып тұрған шынайы мен

Жаңа саналы болмысқа оянды

Өлген нәрсе мен қайта өлуден қорықпаймын